Xριστούγεννα; Ευχαριστώ δεν θα πάρω…

Εκκίνηση: 19:00

24 Δεκεμβρίου 2008! 

Παραμονή Χριστουγέννων 2008 και τελικά βλέπω όπως προέβλεπα εδώ και 2 συγκεκριμένες εβδομάδες, οτι αυτα είναι τα χειροτερα Χριστουγεννα της ζωής μου. Πραγματικά δεν υπάρχει χειρότερη + μεγαλύτερη πίκρα από το να σε Προδίδουν μέσα σε μια αγάπη και ταυτοχρονα να σου κάνουν το καλύτερο δωρο των Χριστουγεννων: «έναν τελειο-όμορφο+παρα πολυ ρομαντικό χωρισμό» (ειρωνικά)! 

Και μετά να σου λέει και το Σοφό τραγούδι του Στέλιου Ρόκκου: «Μα δεν τελειώνουν, οι μεγαλες αγάπες δεν τελειώνουν, πονανε-υποφερουνε-ματώνουν, κι’αρχιζουν πάλι απ’την αρχή» που για μερικούς ειναι σοφό και το πιστεύουν αυτό, αλλα τελικά βλέπω οτι δεν είναι ετσι τα πραγματα και αυτό ειναι μ@λ@κίες, γιατί αυτά συμβαίνουν μόνο στα έργα και στις τηλεοράσεις και συνήθως με επώνυμους. Μακάρι να ήταν έτσι και ν’αρχιζαν ολες οι μεγαλες αγαπες απ’την αρχή αλλα δυστυχως αυτα συμβαινουν μονο στα παραμύθια (περα απ’αυτα που ανεφερα προηγουμένως) Αγαπάς τον άλλον γι’αυτο που ειναι, του δινεις πραγματα επειδη το θες κι’εσυ πραγματικα και τελικα τι αποκομιζεις στο τελος? Μια διαγραφή με το ετσι θελω, και μετα «…σαν το μπλουζάκι τον πετάς στα λερωμένα» όπως λεει και ένα τραγούδι του Σάκη Ρουβά. Αλλά εγώ δεν χρειάζομαι συστάσεις, εξάλλου εχω γεννηθεί μόνο για να πληγώνομαι και για τίποτα άλλο.
Και μετά σου λένε: «έχε αυτοπεποίθηση», μα πώς να εχεις οταν κάθε φορά σε προδίδουν? Καθε φορα που λες: δεν μπορεί αυτη θα ειναι διαφορετική, δεν θα ειναι σαν την αλλην θα ειναι πιο ετσι-πιο αλλιώς κλπ απο την προηγούμενη, και στο τελος αποδυκνειεται οτι ειναι ιδια σαν την προηγούμενη, λες Άϊ στο καλό μου μέσα… μετά δεν ειναι λογικό να πιστευεις τα ιδια και για την επόμενη? Ασχετα που η καθε μια επομενη σου τονιζει οτι εγω δεν ειμαι σαν την προηγουμενη.
Πως να πιστεψεις μετά?
Και ενα ρητό λέει: «H EMΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΧΤΙΖΕΤΑΙ — ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ»  αλλά πως να ξεκινησεις να χτιζεις οταν ψυχολογικά εχεις γινει κουρέλι? Όταν εχεις χασει πλεον ΟΡΙΣΤΙΚΑ την αυτοπεποίθηση σου? Ειναι το ιδιο πραγμα με κοπέλα Π.Χ που πεφτει θυμα βιασμού από 2-3 αν8ρωπους ανα καποια τακτα χρονικα διαστηματα προσπαθωντας να φτιαξει την προσωπικη της ζωη, και μετα ερχεσαι εσυ στη ζωη της, ε δεν ειναι λογικο να νομιζει οτι και εσυ εισαι μαλλον το ιδιο με τους αλλους? οτι μαλλον και εσυ ψαχνεσαι μονο για κατι σεξουαλικό και να νιωθει μπερδεμενη και να μην εχει αυτοπεποίθηση? Ενω εσυ θα’σαι κατι διαφορετικό πραγματικά ομως, πως να καταλαβει αυτη οτι εσυ διαφερεις οτι δεν εισαι σαν τους αλλους?
Με τι αυτοπεποιθηση οταν οι προηγούμενοι της την εχουν κανει συντρίμμια? Εκει θελω να καταληξω με την δική μου αυτοπεποίθηση. Παραμονή Χριστουγέννων και ακόμα απορώ πως αντέχω? πως δεν εχω γκρεμιστεί ακόμα… Μα να υπαρχει τετοια αχαριστία? τετοια ΠΡΟΔΩΣΙΑ στην ζωη μας? να μην εκτιμαει ο αλλος τιποτα? μα τιποτα? Γιατί οταν παιρνεις την αποφαση να αναγγειλεις κατι χωρις να ξερει ο αλλος τι θ’ακουσει και αμεσως η λέξη κλειδί που ακουγεται ειναι χωρισμός, αμεσως του ΑΚΥΡΩΝΕΙΣ αυτα που ειχε κανει για σενα… ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ επιβεβαιώνοντας του οτι τελικά δεν εκτιμησες τιποτα και ετσι ειναι…
Αλλα βλεπεις ειναι τόσο ευκολο σημερα στην ζωή μας να γκρεμιζουμε τα παντα μεσα σε λιγα λεπτα μη συνηδητοποιωντας το μεγεθος της αγαπης που παρείχαμε, ουτε καν την διαρκεια της αγάπης, 1 χρόνο – 2 χρόνια ή και 3 χρόνια και η-ο αλλος-η να στα γκρεμιζει ετσι, να στα ακυρωνει ολα ετσι τοσο απλα σαν να μην συμβαινει τιποτα… Aντε μετα να ξεκινησεις να χτίζεις πάάάάάλι από την αρχή πράγματα + πραγματα… με τι ψυχολογία? Με τι κουράγιο? Όταν τα μάτια σου δεν μπορούν να δουν από τα δακρυα, η καρδιά σου δεν λειτουργεί κανονικά αναγνωρίζοντας οτι εκανε λαθος και δεν αξιζε η εγκριση που εδωσε στην αρχή του ενθουσιασμού και πληγωσε και αυτη αλυσιδωτά την ψυχή σου? Για ολα τα πραγματα στην ζωη υπαρχουν αλυσιδωτες αντιδρασεις… καμμιά σωστή καμμια που να σου βουλώσει το στόμα να σε βγαλει άκυρο σ’αυτα όλα που αποτελούν απλά και μόνο δική σου άποψη… Και μετα σου λενε το 2008 που ηταν ΔΙΣΕΚΤΟ πραγματικα μου βγηκε αληθινο και ενεργησε στο να παθω αυτο-εκεινο-τ’άλλο. Τελικά νομίζω οτι μάλλον τα δίσεκτα έτοι πρεπει να τα υπολογίζω και όχι να τα έχω γραμμένα, αυτό μάλλον πρεπει να παραδεχτώ…
Φινάλλε: 21:10