Τρίτη 7/9/10
21:35
Έχουν περάσει πολλές ημέρες, πολλές ώρες, μα ακομα πιο πολύ, κάποια αβάσταχτα «γιατί»! Η Ζωή είναι ενας μεγάλος χώρος, μα με πολλά Μονοπάτια που οδηγούν σε πολλές καταστάσεις όπως είναι ο χωρισμός, η μελαγχολία, ο πόνος, τα πληγώματα, οι στενοχώριες, και αλλα πολλά. Όμως το σημαντικότερο από όλα είναι αυτό που πονάει πιο πολύ:
«Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ«
«Λυπάμαι, αλλά δεν σ αγαπώ πια. Θέλω να χωρίσουμε.«21:35
Έχουν περάσει πολλές ημέρες, πολλές ώρες, μα ακομα πιο πολύ, κάποια αβάσταχτα «γιατί»! Η Ζωή είναι ενας μεγάλος χώρος, μα με πολλά Μονοπάτια που οδηγούν σε πολλές καταστάσεις όπως είναι ο χωρισμός, η μελαγχολία, ο πόνος, τα πληγώματα, οι στενοχώριες, και αλλα πολλά. Όμως το σημαντικότερο από όλα είναι αυτό που πονάει πιο πολύ:
«Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ«
Μήπως αυτά τα λόγια σας φαίνονται γνωστά; Και τώρα τι κάνετε;
Ιδρώνετε, τρέμετε, και αισθάνεστε ότι ήρθε το τέλος του κόσμου. Όλα όσα αγαπήσατε, σεβαστήκατε και πιστέψατε χάθηκαν ξαφνικά με δυο απλές λέξεις.
Είχατε πειστεί ότι αν φερθείτε στον/στην σύντροφο σας με τον σωστό (κατ εσάς ) τρόπο θα έμενε μαζί σας για πάντα!Κάνατε λάθος! Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Αυτό είναι ένα μάθημα που όλοι μαθαίνουμε το σκληρό, το δύσκολο τρόπο, Θα πληγωθείτε, και εσείς μετην σειρά σας θα πληγώσετε πιθανώς κάποιον άλλο. Είναι ένας φαύλος κύκλος που όλοι περνάμε απ αυτόν προκειμένου να επιβιώσουμε σ αυτό το ΄παιχνίδι της αγάπης. Ας το παραδεκτούμε λοιπόν. ¨Όλοι κάποια στιγμή στην ζωή μας έχουμε βιώσει ένα επώδυνο χωρισμό με όλα τα τραγικά επακόλουθα του. Και όσοι δεν τον έχουνε ζήσει.
Το ζήτημα είναι: πώς ξεπερνάμε ένα χωρισμό.
Σύμφωνα με τους ειδικούς για να γιατρευτούμε πλήρως πρέπει να περάσουμε από 8 στάδια:
Το στάδιο 1:
Ο χρόνος θεραπεύει τα πάντα: Είναι απόλυτα φυσιολογικό να υποφέρουμε από χαμηλή αυτοπεποίθηση όταν κάποιος που αγαπάμε μας εγκαταλείψει.Μην ξεχνάτε όμως ποτέ, ότι το ίδιο άτομο που σας εγκατέλειψε σας είχε ερωτευτεί στο παρελθόν.Οπότε ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ.
Η μόνη διαφορά με τον χωρισμό είναι ότι εσείς και το άλλο άτομο δεν θα είστε πια μαζί.Και να είστε σίγουροι ότι πολύ σύντομα θα βρεθεί άλλο άτομο να μοιραστείτε τη ζωή σας.Όσον αφορά τη ραγισμένη καρδιά σας, ο χρόνος που λεει το ρητό, είναι ο καλύτερος και ο πιο σίγουρος γιατρός.
Ο χρόνος θεραπεύει τα πάντα: Είναι απόλυτα φυσιολογικό να υποφέρουμε από χαμηλή αυτοπεποίθηση όταν κάποιος που αγαπάμε μας εγκαταλείψει.Μην ξεχνάτε όμως ποτέ, ότι το ίδιο άτομο που σας εγκατέλειψε σας είχε ερωτευτεί στο παρελθόν.Οπότε ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ.
Η μόνη διαφορά με τον χωρισμό είναι ότι εσείς και το άλλο άτομο δεν θα είστε πια μαζί.Και να είστε σίγουροι ότι πολύ σύντομα θα βρεθεί άλλο άτομο να μοιραστείτε τη ζωή σας.Όσον αφορά τη ραγισμένη καρδιά σας, ο χρόνος που λεει το ρητό, είναι ο καλύτερος και ο πιο σίγουρος γιατρός.
Το στάδιο 2:
Αισθάνεστε τρωτοί: Ο καθένας μπορεί να σας εκμεταλλευθεί όταν αισθάνεστε τρωτοί. Πρέπει επομένως να είστε ακόμα πιο προσεκτικοί μετά από ένα χωρισμό και να μην καταφεύγετε σε γρήγορες λύσεις ή αποτυχημένα ραντεβού με πρώην. Μόνο κακό μπορούν να σας κάνουν και να σας οδηγήσουν σε ακόμα μια αδιέξοδη σχέση!
Αισθάνεστε τρωτοί: Ο καθένας μπορεί να σας εκμεταλλευθεί όταν αισθάνεστε τρωτοί. Πρέπει επομένως να είστε ακόμα πιο προσεκτικοί μετά από ένα χωρισμό και να μην καταφεύγετε σε γρήγορες λύσεις ή αποτυχημένα ραντεβού με πρώην. Μόνο κακό μπορούν να σας κάνουν και να σας οδηγήσουν σε ακόμα μια αδιέξοδη σχέση!
Στάδιο 3:
Άρνηση: Σε αυτή τη φάση, πιθανώς να προσπαθήσετε μα επικοινωνήσετε με τον /την πρώην σας για να εξετάσετε εάν η σχέση τέλειωσε αληθινά, ή εάν υπάρχει ακόμα μια πιθανότητα να σώσετε την σχέση σας. Προσοχή: όταν ραγίσει το γυαλί δύσκολα ξανακολλά.
Άρνηση: Σε αυτή τη φάση, πιθανώς να προσπαθήσετε μα επικοινωνήσετε με τον /την πρώην σας για να εξετάσετε εάν η σχέση τέλειωσε αληθινά, ή εάν υπάρχει ακόμα μια πιθανότητα να σώσετε την σχέση σας. Προσοχή: όταν ραγίσει το γυαλί δύσκολα ξανακολλά.
Στάδιο 4:
Συναισθήματα πικρίας: Η πικρία είναι φυσικό επακόλουθο ενός χωρισμού. Έστω και αν την αισθάνεστε δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να την εκφράσετε στον /στην πρώην σας αφού η σχέση έχει τυπικά τελειώσει και δεν υπάρχει κανένα νόημα. Με την έκφραση πικρίας , το μόνο πράγμα που θα καταφέρετε είναι να δείξετε στον / στην πρώην ότι απλά δεν μπορείτε να χειριστείτε την απόφαση του /της – τον χωρισμό! Αυτό θα σας κάνει να φανείτε τουλάχιστον ανώριμοι. Αντί για πικρία λοιπόν , προσπαθήστε να διοχετεύσετε τον θυμό και την στεναχώρια σας σε κάτι θετικό , κάνοντας κάτι που σας αρέσει και που σας ευχαριστεί.
Συναισθήματα πικρίας: Η πικρία είναι φυσικό επακόλουθο ενός χωρισμού. Έστω και αν την αισθάνεστε δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να την εκφράσετε στον /στην πρώην σας αφού η σχέση έχει τυπικά τελειώσει και δεν υπάρχει κανένα νόημα. Με την έκφραση πικρίας , το μόνο πράγμα που θα καταφέρετε είναι να δείξετε στον / στην πρώην ότι απλά δεν μπορείτε να χειριστείτε την απόφαση του /της – τον χωρισμό! Αυτό θα σας κάνει να φανείτε τουλάχιστον ανώριμοι. Αντί για πικρία λοιπόν , προσπαθήστε να διοχετεύσετε τον θυμό και την στεναχώρια σας σε κάτι θετικό , κάνοντας κάτι που σας αρέσει και που σας ευχαριστεί.
Το στάδιο 5:
Δώστε χρόνο στον εαυτό σας: Μην προσπαθήστε να ανοικοδομήσετε το κατεστραμμένο εγώ σας βγαίνοντας ραντεβού και προσπαθώντας να δημιουργήσετε μια άλλη σχέση.Το μόνο που θα καταφέρετε είναι το ακριβώς αντίθετο.Θα δημιουργήσετε μεγαλύτερη ζημιά στον εαυτό σας και θα καταλήξετε πληγώσετε και το άλλο άτομο χωρίς ουσιαστικά να σας φταιει σε τίποτα. Μείνετε για λίγο καιρό μόνοι σας.Μην φοβάστε την μοναξιά! Χρησιμοποιείστε την για ν ανακαλύψετε ότι πιο σημαντικό έχετε: τον εαυτό σας!
Δώστε χρόνο στον εαυτό σας: Μην προσπαθήστε να ανοικοδομήσετε το κατεστραμμένο εγώ σας βγαίνοντας ραντεβού και προσπαθώντας να δημιουργήσετε μια άλλη σχέση.Το μόνο που θα καταφέρετε είναι το ακριβώς αντίθετο.Θα δημιουργήσετε μεγαλύτερη ζημιά στον εαυτό σας και θα καταλήξετε πληγώσετε και το άλλο άτομο χωρίς ουσιαστικά να σας φταιει σε τίποτα. Μείνετε για λίγο καιρό μόνοι σας.Μην φοβάστε την μοναξιά! Χρησιμοποιείστε την για ν ανακαλύψετε ότι πιο σημαντικό έχετε: τον εαυτό σας!
Το στάδιο 6:
Κοινωνικοποίηση: Συναντήστε νέους ανθρώπους। Χρησιμοποιείστε όλα τα μέσα που έχετε , τους φίλους σας , το ίντερνετ για να γνωρίσετε κόσμο , να βγείτε να διασκεδάσετε και να ανταλλάξετε απόψεις. Ισορροπείστε την ζωή σας μεταξύ φίλων και ενδιαφερόντων ούτως ώστε το πρόβλημα του χωρισμού να μην σας απασχολεί τόσο πολύ και σταδιακά να εκμηδενιστεί.
Κοινωνικοποίηση: Συναντήστε νέους ανθρώπους। Χρησιμοποιείστε όλα τα μέσα που έχετε , τους φίλους σας , το ίντερνετ για να γνωρίσετε κόσμο , να βγείτε να διασκεδάσετε και να ανταλλάξετε απόψεις. Ισορροπείστε την ζωή σας μεταξύ φίλων και ενδιαφερόντων ούτως ώστε το πρόβλημα του χωρισμού να μην σας απασχολεί τόσο πολύ και σταδιακά να εκμηδενιστεί.
Στάδιο 7:
Έρωτας: Τελικά, με το πέρασμα του χρόνου, θα ερωτευτείτε πάλι। Σιγουρευτείτε πρώτα όμως για το άλλο άτομο πριν αφεθείτε να ερωτευτείτε ξανά. και να πάρετε το χρόνο σας για να αφεθείτε! Το καλύτερο φάρμακο για τις πληγές είναι ένας καινούργιος έρωτας. Απολαύστε τον χωρίς τα βάρη που σας άφησε η προηγούμενη σχέση.
Έρωτας: Τελικά, με το πέρασμα του χρόνου, θα ερωτευτείτε πάλι। Σιγουρευτείτε πρώτα όμως για το άλλο άτομο πριν αφεθείτε να ερωτευτείτε ξανά. και να πάρετε το χρόνο σας για να αφεθείτε! Το καλύτερο φάρμακο για τις πληγές είναι ένας καινούργιος έρωτας. Απολαύστε τον χωρίς τα βάρη που σας άφησε η προηγούμενη σχέση.
Το στάδιο 8:
Μην παρασύρεστε: Ακόμα και αν ξαναερωτευτείτε ποτέ μην ξεχνάτε τα μαθήματα που πήρατε από τον χωρισμό। Διατηρήστε τις ισορροπίες και να είσαστε πάντα προετοιμασμένοι και για το χειρότερο. Μην κάνετε το άλλο άτομο το κέντρο της ζωής σας γιατί δυστυχώς αν κάτι δεν πάει καλά….θα βρεθείτε πάλι στο πρώτο στάδιο.
Μην παρασύρεστε: Ακόμα και αν ξαναερωτευτείτε ποτέ μην ξεχνάτε τα μαθήματα που πήρατε από τον χωρισμό। Διατηρήστε τις ισορροπίες και να είσαστε πάντα προετοιμασμένοι και για το χειρότερο. Μην κάνετε το άλλο άτομο το κέντρο της ζωής σας γιατί δυστυχώς αν κάτι δεν πάει καλά….θα βρεθείτε πάλι στο πρώτο στάδιο.
Αυτα ειναι κάποια βασικα σταδια που θα πρεπει ολοι να τηρησουμε. Χωρις αυτα, ειναι σαν να λέμε «Ουρανός διχως αστρα«.
Βεβαια Η προσωπική μου άποψη είναι πως όταν πραγματικά αγαπάς κάποιον δυστυχώς δεν αντικαθισταται τόσο εύκολα. Όπως και οι φίλοι και οι γονείς.Εχει συμβει σε ολους μας να εχουμε φιλους παιδικους ή γενικα φιλιες αρκετων χρονων, ενω ταυτοχρονα πολλες φορες ειχαμε κακους ή ψευτικους φιλους που μας προδωσαν και μας πληγωσαν. Πιστευω πως ολες οι σχεσεις σε καθε επιπεδο ειτε ερωτικο ειτε φιλικο ειτε συγγενικο εχουν να κανουν με τη χημεια μεταξυ των ιδιων των ατομων. Αν ταιριαξεις κραταει, δενεσαι και προχωρας μπροστα… Αν δεν ταιριαξεις αργα ή γρηγορα ερχεται το τελος. Πολλες φορες ομως το τελος ερχεται για λογους χαζους και ασημαντους. Δυστυχώς εμείς κανουμε τα πραγματα πολύπλοκα. Δυστυχώς εμείς οι ίδιοι παρασύρομαστε από πάθη. Κανουμε λαθη, λαθη που ουτε οι ιδιοι δεν μπορουμε να εξηγησουμε. Δινουμε βαση στο τωρα που δεν ειναι λαθος αλλα το κανουμε ισοπεδωνοντας το αυριο. επισης ειμαι της αποψης κανε κατι κ ας το μετανοιωσεις. Φτασε στο τελος. Γιατι οταν μεινεις με το αν, θα υποφερεις περισσοτερο.
Στα σταδια αυτα εγω αντιλαμβανομαι μια λυση μονο και μονο ωστε ενας χωρισμος μη σε φερει σε τελμα. θεωρω πως ειναι χρησιμα ωστε να βρει καποιος τον εαυτο του μετα το χωρισμο και να μπορεσει να εχει ψυχικη γαληνη. οχι να βρει αντικαταστατη. αυτο μονο ο ιδιος ή η ιδια μπορει να το αποφασισει και καμια συμβουλη κανενος ειδικου δεν θα αλλαξει αυτη την αποφαση. αλλα το οτι πρεπει ολοι να περναμε το μυνημα της αισιοδοξης πλευρας ειναι αληθεια. Για ενα και μονο λογο γιατι οι ανθρωποι εχουμε απιστευετες αντιδρασεις που ουτε οι ιδιοι δε γνωριζουμε για τους εαυτους μας. Οσο κ ανωφελο και αν ακουγετε σε καποιους απο εμας καλο ειναι να δινουμε φως και χρόνο για ταξίδι οσο μπορουμε στην αισιοδοξη πλευρα των πραγματων.
Όμως αυτο που τονιζω παντα ειναι ότι τίποτα δε μπορεί να σε περιορίσει γιατί πραγματικά μέσα σου έχεις άπειρα χιλιόμετρα . Και όποτε νιώθεις ότι κάτι σε τραβά προς τα πάνω, χωρίς δισταγμό άνοιξε τα φτερά σου διάπλατα. Είσαι γεμάτος από ενέργεια που ξέρεις να διοχετεύεις μόνο μέσω της αγάπης, δηλαδή να είσαι άνθρωπος; Τότε ξέρεις ότι τα φτερά είναι το δώρο της ζωής και πως μέσω αυτών μόνο μπορείς να πετάξεις απαλά μέσα από τα σύννεφα.
Είναι η ίδια περίπτωση με το τι βλέπεις πίσω από τον άνθρωπο, τον θνητό δηλαδή:
Τη ζωή;
Το θάνατο;
Μήπως τίποτα από τα δυο;
Ξέρεις όμως και δεν θα διστάσεις καθόλου να το κάνεις, ότι συχνά θα χρειαστεί να τραβήξεις το μαχαίρι, να τα κόψεις και να ξεκινήσεις από την αρχή. Μόλις νιώσεις ότι το βάρος τους είναι πια πολύ και δεν μπορεί ο αετός σου να πάει ψηλότερα, δείξε αποφασιστικότητα .
Μην κλάψεις γιατί κανείς δεν δικαιούται να κλαίει όταν κάτι γεννιέται. Γιατί τίποτα δεν θα έχει πάει χαμένο. Όσα φτερά και αν αλλάξεις, ένα πρόσεχε! Τον αετό και τα μάτια σου. Αυτός παραμένει πάντα ο ίδιος ακόμα και αν αλλάξει χρώμα η μορφή. Φυσικά κάθε στιγμή είναι και καλύτερος. Ο αετός είσαι εσύ και όσα αγαπάς. Κάθε στιγμή γίνεσαι κάτι καλύτερο, μαθαίνεις κάτι νέο και γεύεσαι τη χαρά του να το μοιραστείς με ακόμα περισσότερους. Ο αετός γεννήθηκε για να ανεβαίνει ολοένα και ψηλότερα, που και που να κάνει και καμιά βουτιά αλλά λίγο μετά να συνεχίζει προς τα πάνω και προς θεού μην πας κόντρα στη φύση του. Άφησε τον να ανέβει, άνοιξε την ψυχή σου στους γύρω σου και μη διστάζεις ακόμα και στον πιο μυστήριο άνεμο. Θα πληγωθείς; Φυσικά. Θα προβληματιστείς; Βεβαίως. Μα είσαι άνθρωπος. Για αυτό γεννήθηκες.
Για να κάνεις λάθη, να στραβοπατάς, να πληγώνεσαι αλλά και να ανεβαίνεις, η ψυχή σου να φτερουγίζει, να φτάνει ψηλά, στην κορυφή του Ολύμπου και να γυρνά πίσω έτοιμη να μοιραστεί την πλούσια εμπειρία με κάθε άνθρωπο που μπορεί και θέλει να ακούσει. Ετοιμάσου λοιπόν, ξέχνα τα λόγια αυτών που δεν βρίσκουν λέει χρόνο για αετούς. Ο αετός είναι μέσα σου. Παρέσυρε όσους μπορείς και ξεκίνα. Πέτα! Μην το σκέφτεσαι, είναι το παν και αύριο ο ήλιος θα είναι πιο λαμπερός από ποτέ και την επόμενη στιγμή θα νιώσεις ότι η ζωή είναι πολύ μα πάρα πολύ συναρπαστικότερη από τις σαπουνόπερες που προσπαθούν να σου φορέσουν. Ασε τον αετό σου και σμήνη από πουλιά θα είναι μαζί σου. Ανακάτεψε τη ζωή σου και ξαναφτιάξε τη από την αρχή. Μη διστάζεις! Κάντο! Κάθε στιγμή που περνά είναι μοναδική, για αυτό οφείλεις να της δώσεις την μαγεία που της αξίζει.
Και σαν ψυχολόγος ερασιτεχνικά, σου λέω ότι κάποτε έβλεπα τον κόσμο από ψηλά. Πέταγα με τα καινούργια μου φτερά κι ατένιζα περήφανος τον ήλιο. Έπαιζα με τα σύννεφα και χανόμουν μεσα στα απαλά λευκά τους χρώματα. Κυνηγούσα το ουράνιο τόξο ψάχνοντας να βρω το τέλος, την αρχή του. Αναζητούσα την πηγή του για να βουτήξω μεσα της και να λουστώ με τα πολύχρωμα νερά της, να αποκτήσω κατι από την λάμψη του, να μείνω για παντα εκεί ψηλά να χαίρομαι το ελαφρύ αεράκι να μου χαϊδεύει το πρόσωπο. Μα όλα τα όνειρα εχουν ένα τέλος.
Με ζήλεψαν τα αστέρια κι ο άνεμος, με χτύπησε ο Έρωτας κι ένα του βέλος τρύπησε μεμιάς και τα δυο μου φτερά.
Έπεσα στροβιλίζοντας και μισοζαλισμένος. Βρέθηκα να περπατώ ανάμεσα σε ανθρώπους με σκυμμένα κεφάλια και θολό βλέμμα. Δεν πειράζει έλεγα, τώρα δεν είμαι μόνος μου, δεν πετάω ψηλά ελεύθερος αλλα έχω μια αγκαλιά να με κρατά τα βράδια. Έχω κι εγώ κάποια να της κρατάω το χέρι, να νιώθουμε μαζι την άμμο στα γυμνά μας πόδια και την δροσιά της θάλασσας τα καλοκαίρια. Κοίταζα τα σύννεφα, τον ήλιο από χαμηλά και όμως δεν με πείραζε, έβλεπα τα πουλιά να με καλούν να παίξουμε εκεί ψηλά κι έλεγα όχι, τώρα εδώ θα μείνω, μαζι της για παντα. Ήρθε όμως η ώρα που όλα χάθηκαν, τα πήρε μαζι της κι έφυγε μια μέρα κι εγώ απέμεινα μόνος μου να την κοιτάζω να χάνετε, να σβήνει η μορφή της στο βάθος του ορίζοντα. Κοίταξα πάλι εκεί ψηλά.
Δεν πειράζει,σκεφτηκα, θα ξαναπάω στα σύννεφα, θα παίξω πάλι με τα αστέρια, θα νιώσω το αεράκι να μου ψιθυρίζει τα μυστικά του ήλιου και τις ζαβολιές του φεγγαριού. Έκανα να πετάξω μα έμεινα στο χώμα. Ο χρόνος πέρασε και γω δεν γιάτρεψα τα φτερά μου. Τα άνοιξα και είδα τις τρύπες τους. Έτρεξα εδώ, έτρεξα εκεί να βρω, να μάθω να ρωτήσω πώς να τις κλείσω. Κανείς δεν ήξερε να μου πει.
Όλοι με κοίταζαν με λύπη.
Βεβαια Η προσωπική μου άποψη είναι πως όταν πραγματικά αγαπάς κάποιον δυστυχώς δεν αντικαθισταται τόσο εύκολα. Όπως και οι φίλοι και οι γονείς.Εχει συμβει σε ολους μας να εχουμε φιλους παιδικους ή γενικα φιλιες αρκετων χρονων, ενω ταυτοχρονα πολλες φορες ειχαμε κακους ή ψευτικους φιλους που μας προδωσαν και μας πληγωσαν. Πιστευω πως ολες οι σχεσεις σε καθε επιπεδο ειτε ερωτικο ειτε φιλικο ειτε συγγενικο εχουν να κανουν με τη χημεια μεταξυ των ιδιων των ατομων. Αν ταιριαξεις κραταει, δενεσαι και προχωρας μπροστα… Αν δεν ταιριαξεις αργα ή γρηγορα ερχεται το τελος. Πολλες φορες ομως το τελος ερχεται για λογους χαζους και ασημαντους. Δυστυχώς εμείς κανουμε τα πραγματα πολύπλοκα. Δυστυχώς εμείς οι ίδιοι παρασύρομαστε από πάθη. Κανουμε λαθη, λαθη που ουτε οι ιδιοι δεν μπορουμε να εξηγησουμε. Δινουμε βαση στο τωρα που δεν ειναι λαθος αλλα το κανουμε ισοπεδωνοντας το αυριο. επισης ειμαι της αποψης κανε κατι κ ας το μετανοιωσεις. Φτασε στο τελος. Γιατι οταν μεινεις με το αν, θα υποφερεις περισσοτερο.
Στα σταδια αυτα εγω αντιλαμβανομαι μια λυση μονο και μονο ωστε ενας χωρισμος μη σε φερει σε τελμα. θεωρω πως ειναι χρησιμα ωστε να βρει καποιος τον εαυτο του μετα το χωρισμο και να μπορεσει να εχει ψυχικη γαληνη. οχι να βρει αντικαταστατη. αυτο μονο ο ιδιος ή η ιδια μπορει να το αποφασισει και καμια συμβουλη κανενος ειδικου δεν θα αλλαξει αυτη την αποφαση. αλλα το οτι πρεπει ολοι να περναμε το μυνημα της αισιοδοξης πλευρας ειναι αληθεια. Για ενα και μονο λογο γιατι οι ανθρωποι εχουμε απιστευετες αντιδρασεις που ουτε οι ιδιοι δε γνωριζουμε για τους εαυτους μας. Οσο κ ανωφελο και αν ακουγετε σε καποιους απο εμας καλο ειναι να δινουμε φως και χρόνο για ταξίδι οσο μπορουμε στην αισιοδοξη πλευρα των πραγματων.
Όμως αυτο που τονιζω παντα ειναι ότι τίποτα δε μπορεί να σε περιορίσει γιατί πραγματικά μέσα σου έχεις άπειρα χιλιόμετρα . Και όποτε νιώθεις ότι κάτι σε τραβά προς τα πάνω, χωρίς δισταγμό άνοιξε τα φτερά σου διάπλατα. Είσαι γεμάτος από ενέργεια που ξέρεις να διοχετεύεις μόνο μέσω της αγάπης, δηλαδή να είσαι άνθρωπος; Τότε ξέρεις ότι τα φτερά είναι το δώρο της ζωής και πως μέσω αυτών μόνο μπορείς να πετάξεις απαλά μέσα από τα σύννεφα.
Είναι η ίδια περίπτωση με το τι βλέπεις πίσω από τον άνθρωπο, τον θνητό δηλαδή:
Τη ζωή;
Το θάνατο;
Μήπως τίποτα από τα δυο;
Ξέρεις όμως και δεν θα διστάσεις καθόλου να το κάνεις, ότι συχνά θα χρειαστεί να τραβήξεις το μαχαίρι, να τα κόψεις και να ξεκινήσεις από την αρχή. Μόλις νιώσεις ότι το βάρος τους είναι πια πολύ και δεν μπορεί ο αετός σου να πάει ψηλότερα, δείξε αποφασιστικότητα .
Μην κλάψεις γιατί κανείς δεν δικαιούται να κλαίει όταν κάτι γεννιέται. Γιατί τίποτα δεν θα έχει πάει χαμένο. Όσα φτερά και αν αλλάξεις, ένα πρόσεχε! Τον αετό και τα μάτια σου. Αυτός παραμένει πάντα ο ίδιος ακόμα και αν αλλάξει χρώμα η μορφή. Φυσικά κάθε στιγμή είναι και καλύτερος. Ο αετός είσαι εσύ και όσα αγαπάς. Κάθε στιγμή γίνεσαι κάτι καλύτερο, μαθαίνεις κάτι νέο και γεύεσαι τη χαρά του να το μοιραστείς με ακόμα περισσότερους. Ο αετός γεννήθηκε για να ανεβαίνει ολοένα και ψηλότερα, που και που να κάνει και καμιά βουτιά αλλά λίγο μετά να συνεχίζει προς τα πάνω και προς θεού μην πας κόντρα στη φύση του. Άφησε τον να ανέβει, άνοιξε την ψυχή σου στους γύρω σου και μη διστάζεις ακόμα και στον πιο μυστήριο άνεμο. Θα πληγωθείς; Φυσικά. Θα προβληματιστείς; Βεβαίως. Μα είσαι άνθρωπος. Για αυτό γεννήθηκες.
Για να κάνεις λάθη, να στραβοπατάς, να πληγώνεσαι αλλά και να ανεβαίνεις, η ψυχή σου να φτερουγίζει, να φτάνει ψηλά, στην κορυφή του Ολύμπου και να γυρνά πίσω έτοιμη να μοιραστεί την πλούσια εμπειρία με κάθε άνθρωπο που μπορεί και θέλει να ακούσει. Ετοιμάσου λοιπόν, ξέχνα τα λόγια αυτών που δεν βρίσκουν λέει χρόνο για αετούς. Ο αετός είναι μέσα σου. Παρέσυρε όσους μπορείς και ξεκίνα. Πέτα! Μην το σκέφτεσαι, είναι το παν και αύριο ο ήλιος θα είναι πιο λαμπερός από ποτέ και την επόμενη στιγμή θα νιώσεις ότι η ζωή είναι πολύ μα πάρα πολύ συναρπαστικότερη από τις σαπουνόπερες που προσπαθούν να σου φορέσουν. Ασε τον αετό σου και σμήνη από πουλιά θα είναι μαζί σου. Ανακάτεψε τη ζωή σου και ξαναφτιάξε τη από την αρχή. Μη διστάζεις! Κάντο! Κάθε στιγμή που περνά είναι μοναδική, για αυτό οφείλεις να της δώσεις την μαγεία που της αξίζει.
Και σαν ψυχολόγος ερασιτεχνικά, σου λέω ότι κάποτε έβλεπα τον κόσμο από ψηλά. Πέταγα με τα καινούργια μου φτερά κι ατένιζα περήφανος τον ήλιο. Έπαιζα με τα σύννεφα και χανόμουν μεσα στα απαλά λευκά τους χρώματα. Κυνηγούσα το ουράνιο τόξο ψάχνοντας να βρω το τέλος, την αρχή του. Αναζητούσα την πηγή του για να βουτήξω μεσα της και να λουστώ με τα πολύχρωμα νερά της, να αποκτήσω κατι από την λάμψη του, να μείνω για παντα εκεί ψηλά να χαίρομαι το ελαφρύ αεράκι να μου χαϊδεύει το πρόσωπο. Μα όλα τα όνειρα εχουν ένα τέλος.
Με ζήλεψαν τα αστέρια κι ο άνεμος, με χτύπησε ο Έρωτας κι ένα του βέλος τρύπησε μεμιάς και τα δυο μου φτερά.
Έπεσα στροβιλίζοντας και μισοζαλισμένος. Βρέθηκα να περπατώ ανάμεσα σε ανθρώπους με σκυμμένα κεφάλια και θολό βλέμμα. Δεν πειράζει έλεγα, τώρα δεν είμαι μόνος μου, δεν πετάω ψηλά ελεύθερος αλλα έχω μια αγκαλιά να με κρατά τα βράδια. Έχω κι εγώ κάποια να της κρατάω το χέρι, να νιώθουμε μαζι την άμμο στα γυμνά μας πόδια και την δροσιά της θάλασσας τα καλοκαίρια. Κοίταζα τα σύννεφα, τον ήλιο από χαμηλά και όμως δεν με πείραζε, έβλεπα τα πουλιά να με καλούν να παίξουμε εκεί ψηλά κι έλεγα όχι, τώρα εδώ θα μείνω, μαζι της για παντα. Ήρθε όμως η ώρα που όλα χάθηκαν, τα πήρε μαζι της κι έφυγε μια μέρα κι εγώ απέμεινα μόνος μου να την κοιτάζω να χάνετε, να σβήνει η μορφή της στο βάθος του ορίζοντα. Κοίταξα πάλι εκεί ψηλά.
Δεν πειράζει,σκεφτηκα, θα ξαναπάω στα σύννεφα, θα παίξω πάλι με τα αστέρια, θα νιώσω το αεράκι να μου ψιθυρίζει τα μυστικά του ήλιου και τις ζαβολιές του φεγγαριού. Έκανα να πετάξω μα έμεινα στο χώμα. Ο χρόνος πέρασε και γω δεν γιάτρεψα τα φτερά μου. Τα άνοιξα και είδα τις τρύπες τους. Έτρεξα εδώ, έτρεξα εκεί να βρω, να μάθω να ρωτήσω πώς να τις κλείσω. Κανείς δεν ήξερε να μου πει.
Όλοι με κοίταζαν με λύπη.
– Τώρα είναι αργά, μου έλεγαν, τώρα ο καιρός πέρασε και η τρύπες μεγάλωσαν, σκλήρυνε η σάρκα γύρω τους και δεν θα θρέψουν ξανά. Τρόμαξα πολύ κι έφυγα. Ανέβηκα σε βουνό ψηλό και κοίταξα από ψηλά τον κόσμο, ήταν όμορφα μα ψεύτικα. Δεν πετούσα, εμένα ψηλά μα ακίνητος. Ήρθε ο άνεμος, τον ρώτησα.
– Τώρα είναι αργά μου είπε κι αυτός. Φώναξα στα πουλιά για να μου πούνε, παντα η ίδια απάντηση. -Είναι αργά. Έζησα τον εφιάλτη, είδα το τέλος κι έφυγα ξανά. Πήγα στο δάσος μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα και χώθηκα σε μια συστάδα δέντρων.
– Τώρα είναι αργά μου είπε κι αυτός. Φώναξα στα πουλιά για να μου πούνε, παντα η ίδια απάντηση. -Είναι αργά. Έζησα τον εφιάλτη, είδα το τέλος κι έφυγα ξανά. Πήγα στο δάσος μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα και χώθηκα σε μια συστάδα δέντρων.
Τα χρόνια πέρναγαν κι εγώ δεν σταμάτησα στιγμή να ανοίγω τα φτερά μου, δεν σταμάτησα ποτέ να προσπαθώ να πετάξω. Κάποια στιγμή τα κούνησα, τα κοίταξα ετσι μεγάλα αλλα αδύναμα, με τρύπες και λύγισα. Όχι εγώ θα πετάξω έλεγα και φώναζα σε όλους. Ποτέ δεν είναι αργά αρκεί να το θέλεις. Βρήκα ένα γερο να με κοιτά απορημένος. -Θέλεις να πετάξεις; με ρώτησε. -Ναι του είπα, με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Αλλα πως; -Τι πως; Άνοιξε τα φτερά σου και πέταξε. -Μα εχουν τρύπες, πληγές παλιές που δεν ξέρω πώς να τις γιατρέψω πια. Άργησα και ο χρόνος πέρασε. Με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: -Δεν φταίνε οι τρύπες γιε μου. Ξέχασες πώς να πετάς. -Μα δες τες, του είπα.
Είναι μεγάλες. Με πέτυχαν τα βέλη του έρωτα και έπεσα στην γη. -Αχ παιδί μου, λαθος έκανες. Ο σωστός έρωτας δεν σε προσγειώνει, αντίθετα σου δίνει φτερά, σε βοηθάει να πετάξεις.
Δεν σε κατεβάζει στην γη. -Εκεί ψηλά που πέταγα ήμουν μόνος μου, δεν είδα άλλον γύρω μου. Δεν υπήρχε καμία για να της δώσω την αγάπη μου. Κοίταξα κάτω και είδα μια νεράιδα. Ήταν όμορφη στα μάτια μου, με κάλεσε κοντά της να παίξουμε στην λίμνη της, αλλα εκεί περίμενε ο φτερωτός ο κυνηγός που έστησε το δόκανο στην λίμνη. Δεν τον είδα. -Κοίταξες κάτω, είπε ο σοφός γέροντας, γι αυτό. Συμβιβάστηκες. Δεν κοίταξες πιο πάνω. Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς. Αυτό μάθε το. Άντε τώρα είναι ώρα να φύγεις, πέτα λοιπόν και πρόσεχε. Τον άκουσα, τον πίστεψα και άνοιξα πάλι τα φτερά μου. Τα κούνησα και είδα το έδαφος να απομακρύνετε.
Πετάω και πάλι, σκέφτηκα. Πέρασα μεσα από τα σύννεφα, είδα ένα αλήτη σπουργιτάκο να με κοιτά σαστισμένος αλλα χαρούμενος. -Πετάει ξανά, τιτίβισε και ο αντίλαλος της φωνής του γέμισε τον αέρα. Κοίταξα πάλι προς τα κάτω αλλα θυμήθηκα τα λόγια του γέρου. Άφησα τις αχτίδες του ήλιου να με ζεστάνουν, άκουσα το αεράκι να μου ψιθυρίζει τις απιστίες της σελήνης, ξάπλωσα στα μαλακά σύννεφα κι ένοιωσα χαρούμενος. Κάθε φορά που το βλέμμα μου έπεφτε προς τα κάτω άκουγα στ αυτιά μου την φωνή του γέρου.
– ΠΡΟΣΕΧΕ, ΑΝ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΣ, ΘΑ ΠΑΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΣ.
Ελευθερία είναι να πετάς ψηλά…
Είναι μεγάλες. Με πέτυχαν τα βέλη του έρωτα και έπεσα στην γη. -Αχ παιδί μου, λαθος έκανες. Ο σωστός έρωτας δεν σε προσγειώνει, αντίθετα σου δίνει φτερά, σε βοηθάει να πετάξεις.
Δεν σε κατεβάζει στην γη. -Εκεί ψηλά που πέταγα ήμουν μόνος μου, δεν είδα άλλον γύρω μου. Δεν υπήρχε καμία για να της δώσω την αγάπη μου. Κοίταξα κάτω και είδα μια νεράιδα. Ήταν όμορφη στα μάτια μου, με κάλεσε κοντά της να παίξουμε στην λίμνη της, αλλα εκεί περίμενε ο φτερωτός ο κυνηγός που έστησε το δόκανο στην λίμνη. Δεν τον είδα. -Κοίταξες κάτω, είπε ο σοφός γέροντας, γι αυτό. Συμβιβάστηκες. Δεν κοίταξες πιο πάνω. Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς. Αυτό μάθε το. Άντε τώρα είναι ώρα να φύγεις, πέτα λοιπόν και πρόσεχε. Τον άκουσα, τον πίστεψα και άνοιξα πάλι τα φτερά μου. Τα κούνησα και είδα το έδαφος να απομακρύνετε.
Πετάω και πάλι, σκέφτηκα. Πέρασα μεσα από τα σύννεφα, είδα ένα αλήτη σπουργιτάκο να με κοιτά σαστισμένος αλλα χαρούμενος. -Πετάει ξανά, τιτίβισε και ο αντίλαλος της φωνής του γέμισε τον αέρα. Κοίταξα πάλι προς τα κάτω αλλα θυμήθηκα τα λόγια του γέρου. Άφησα τις αχτίδες του ήλιου να με ζεστάνουν, άκουσα το αεράκι να μου ψιθυρίζει τις απιστίες της σελήνης, ξάπλωσα στα μαλακά σύννεφα κι ένοιωσα χαρούμενος. Κάθε φορά που το βλέμμα μου έπεφτε προς τα κάτω άκουγα στ αυτιά μου την φωνή του γέρου.
– ΠΡΟΣΕΧΕ, ΑΝ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΣ, ΘΑ ΠΑΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΣ.
Ελευθερία είναι να πετάς ψηλά…
Τέλος: 01:05
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για τον Χρόνο σας.
Η Απάντηση σας έχει προωθηθεί για έλεγχο, και θα δημοσιευθεί το συντομότερο δυνατόν.
Σε περίπτωση εντοπισμού Ύβρεων, Ειρωνίας, Κοροϊδίας, και πάσης φύσεως χλευασμού προς τον συντάκτη, το Blog, ή το άρθρο, η άποψη σας θα Διαγράφεται, και θα BLOCKάρεστε διαπαντός!