…πάντα όταν βλέπουμε ένα όνειρο που έχει να κάνει με κακά μυνήματα μεταφέροντας μας, εχει συμβεί να ξυπνάμε το πρωί και να κλαίμε και ν’απορούμε σαν αυτό που είδαμε να έγινε στην πραγματικότητα.Εγώ γι’ακόμα μια φορά κοπέλα της ζωής μου που με περιμένεις εκεί στο μέλλον και αν δεν μου τύχει κάτι κακό στο δρόμο μου και καταφέρω τελικά να σε συναντήσω να ξέρεις ότι θα έχω μαζί μου στην τσέπη μου και αυτό εδώ το ραβασάκι το οποίο έγραψα σ’ενα διαλλειμα που έκανα ερχόντας σε, σε σένα!
Αλλά επειδή σίγουρα από το σόκ ότι κατάφερα τελικά και είμαι δίπλα σου κ δεν έχεις την δύναμη ουτε καν να διαβάσεις θα σου δώσω την χαρά να στο διαβάσω εγώ με αντάλλαγμα στο τέλος απλώς μια σου αγκαλιά…Βρίσκομαι σε μια θέση έτσι + έτσι δύσκολη γιατί δεν έχω καθόλου την ευχέρεια να σου εκφράσω με ωραία λόγια τα αισθήματα μου.Το μόνο που έμαθα από τους γονείς μου είναι ν’αγαπώ…ν’αγαπώ την κοπέλα για την ψυχή της και την καρδιά της και ΌΧΙ για το σώμα της! Αν και είμαι εμποτισμένος απ’τα ζωηρότερα αισθήματα που μπορεί να προκαλέσει ο έρωτας, η έκφραση πεθαίνει στα χείλη μου όταν σε πλησιάζω στα μάτια και σε κοιτάω βαθιά μέχρι να λυποθυμίσω από την ταχυπαλμία αλλά και από το πάθος, το πάθος που μου έμπνευσες. Πλέον το μόνο που μπορεί και με παρηγορεί για την ξηρασία της φαντασίας μου, που τόσο άσχημα υποβοηθεί τους προσφιλέστερους πόθους της καρδιάς μου, είναι να συλλογίζομαι ότι πολύ συχνά και η πνευματώδης σκέψη δεν είναι παρά η μάσκα μιας απάτης, και ότι ο αληθινός έρωτας δεν χωρατεύει ποτέ.
Τώρα όσο για μένα που δεν ξέρω τον έρωτα με λόγια και με στοίχους αλλά μόνο με ζωηρές και βαθιές εντυπώσεις (από κοντά) προτιμώ να σου δηλώσω ότι σε αγαπάω αληθινά με την αταξία μιας ατημέλητης πρόζας, παρά από το να σου μιλήσω για έναν ψεύτικο έρωτα με τη γλαφυρότητα ενός ποιητού. Εξάλλου βλέπεις ότι η εξομολόγηση μου είναι πολύ πεζή, χωρίς εξάρσεις και χωρίς στολίδια, η καρδιά μου είναι μια καρδιά γοητευτικά αιχμαλωτισμένη, αλλά που αγνοεί να εκφράζει περίτεχνα τον πόνο της, και γι’αυτό προσφέρεται σιωπηλά και ευλαβικά σε σένα.
Θα ήσουν τόσο σκληρή ώστε ν’αποκρούσεις την προσφορά ενός ερωτευμένου που ομολογεί την πανωλεθρία του και ζητάει και άλλες ακόμα αλυσίδες γιατί τα δεσμά σου είναι γι’αυτόν γλυκήτατα;;;;
Λένε πολλά για την χαριτωμένη κακεντρέχεια του πνεύματος σου και την θεληματική ζωηρότητα της φαντασίας σου, αλλά σε παρακαλώ λυπήσου με… και μην μ’αφήσεις στην σκληρή αβεβαιότητα.Όσο μοιραία και να είναι η απόφαση σου πρέπει να ελπίζω και να μην φοβάμαι. Τα χείλη σου λοιπόν τέλος ας μιλήσουνε καθαρά: Δεν θα πάψουν να είναι ωραία, ακόμη και αν προσφέρουν καταδικαστική για μένα απόφαση. Τότε μόνο θα εγκαταλέιψω τις γοητευτικές χίμαιρες, θα πάψω να σκέφτομαι τους αδιάλυτους αυτούς δεσμούς, που μέσα σε κάποια ωραία <<αέρινα παλάτια>> μ’ενώνανε μ’ένα θείο πλάσμα… Και έτσι θα απαρνηθώ την ευτυχία μου από την στιγμή που δεν θα μπορώ πια να ελπίζω πως θα γίνω ο αγαπημένος σου…
Φινάλλε 15:20
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για τον Χρόνο σας.
Η Απάντηση σας έχει προωθηθεί για έλεγχο, και θα δημοσιευθεί το συντομότερο δυνατόν.
Σε περίπτωση εντοπισμού Ύβρεων, Ειρωνίας, Κοροϊδίας, και πάσης φύσεως χλευασμού προς τον συντάκτη, το Blog, ή το άρθρο, η άποψη σας θα Διαγράφεται, και θα BLOCKάρεστε διαπαντός!