Σε αυτούς που πόνεσαν πολύ και εξακολουθούν (σαν εμένα…π.χ) να πιστεύουν πως η ζωή είναι άδικη! Να ξέρουν ότι
δεν είναι οι μόνοι που υποφέρουν και ότι κάποτε η ζωή τελειώνει…Τότε όμως αρχίζουν όλα! Τότε φαίνεται ποιος είναι δυνατός και ποιος αδύναμος,ποιος δίκαιος και ποιος άδικος…! Τότε μόνο! Υπάρχουν στιγμές που οι άνθρωποι εύχονται να μην τις είχαν ζήσει ποτέ ή να μπορούσαν να τις ξεχάσουν.Στιγμές όχι μόνο κακές αλλά αντίθετα τρυφερές, συντροφικές, νοσταλγικές, ονειρικές. Γιατί όμως να θέλουν να διώξουν κάποιες τόσο πολύτιμες αναμνήσεις;
Γιατί μπορεί αυτές οι αναμνήσεις να οδήγησαν σε δάκρυα, λύπες, συμφορές…Όλα στη ζωή δεν είναι τυχαία…Ή μάλλον τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή! Όλα είναι γραπτά για να συνεχίζεται και να μη σταματάει πουθενά! Όπως οι χαρές φέρνουν τις λύπες, έτσι και οι λύπες πάντα υποδέχονται χαρές και αυτός ο κύκλος είναι ατελείωτος,ανεκδιήγητος, δεν καταλήγει πουθενά…Δεν είναι όπως τα όρια της ζωής.Για αυτό μη λυγίσεις, μη σταματήσεις να ελπίζεις, μη βάζεις όρια στις επιθυμίες,στους στόχους και στα όνειρά σου! Σε όλους μας κάτι κακό έχει τύχει, τυχαίνει και πάντα θα τυχαίνει όσο κακό και αν είναι αυτό,ακόμα και αν είναι αήττητο, αδιανόητο, ακόμα και αν είναι ο θάνατος.Kαι να ξέρεις: ότι πάντα όταν το καλό
γίνει αρνητικό, θα είναι για κάποιο λόγο, για να μάθεις κάτι, για να γίνεις πιο δυνατός, πιο σοφός, για να πατήσεις την επόμενη φορά στα πόδια σου… Όσο πιο πολλά άσχημα γεγονότα σημαδέψουν τη ζωή σου τόσο πιο πολλά κερδίζεις…Συνέχισε! Μην καταρρεύσεις! Και αν πέσεις,σήκω! Διεκδίκησε! Κέρδισε! Ζήσε! αγάπησε! Ονειρεύσου! Πόνα! Ερωτεύσου! Θυμήσου! Κλάψε! Χάσε! Μα μη λυγίσεις ποτέ…! Πάντως υπάρχουν κάποια όνειρα στις ζωές των ανθρώπων που αλλάζουν την ζωή τους, τα πάντα,που αλλάζουν όλο τον κόσμο.Μέσα απο τα όνειρα του έρωτά μας καταλαβαίνουμε την αγάπη μας, γιατί στον έρωτα όλα είναι όνειρα! Τα πιο τρελλά όνειρα αυτού του κόσμου είναι για σένα.Το χειρότερο μου όνειρο κάποτε ήταν αυτό! Ήμουν κάποτε σ’ένα δάσος με παπαρούνες και τριαντάφυλλα και σ’αγαπούσα! Και αυτό είναι το χειρότερο,ότι σ’αγαπούσα, και εσύ δεν το έβλεπες.Εξάλλου ο έρωτας είναι τυφλός.
Ίσως τυφλός για τα λάθη των
ερωτευμένων ψυχών,και όχι τυφλός για τους ανθρώπους που πετάνε την αγάπη τους χωρίς έλεος.Και αν αυτό είναι όνειρο ας με ξυπνίσει κάποιος, για να ξέρω ότι τελικά ονειρεύτικα τον χωρισμό μιας καρδιάς και όχι της δικιάς μου γιατί δε ξέρω καν αν μπορώ να είμαι σίγουρος για το τι ένιωσες αν ένιωσες για μένα. Είναι κάτι το αλλόκοτο,είναι κάτι που με τρελλαίνει που με διαλύει.Είναι μάλλον η υποτιμητική πιεστική αγάπη που μπορείς να μου δώσεις.Ίσως να μην αξίζει καν να την αποκαλώ αγάπη γιατί η αγάπη δεν είναι ποτέ υποτιμητική, δεν είναι ποτέ πιεστική, αντίθετα είναι γλυκεια-ρομαντική και ευαίσθητη σαν την καρδιά μου και ραγίζει σαν θρύψαλο.Μόνο που εσύ δεν την ράγισες απλά,την εκμεταλλεύτικες και μετά την πέταξες.Και αν ξέρω κάτι αυτήν την στιγμή,το μόνο που μένει είναι να κρύψω τα δάκρυα στα μάτια μου γιατί δεν θέλω λύπηση,θέλω εκτίμηση-κατανόηση και κάτι που ίσως δε θα μπορέσεις να μου το δώσεις ποτέ, παρόλο που εγώ στο έδωσα απλόχερα:
—Aγάπη—
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για τον Χρόνο σας.
Η Απάντηση σας έχει προωθηθεί για έλεγχο, και θα δημοσιευθεί το συντομότερο δυνατόν.
Σε περίπτωση εντοπισμού Ύβρεων, Ειρωνίας, Κοροϊδίας, και πάσης φύσεως χλευασμού προς τον συντάκτη, το Blog, ή το άρθρο, η άποψη σας θα Διαγράφεται, και θα BLOCKάρεστε διαπαντός!