Αρρωστεια και μοναξιά πριν το νέο έτος;

Τετάρτη 29/12/2010

Απομένουν λίγες ώρες μέχρι την έλευση του νέου έτους… και η πόρτα της αρρώστειας σε αποτράβηξε σαν ηλεκτρική σκούπα. Ξαπλωμένος στο κρεββάτι με αρκετά φάρμακα και κομπρέσσες, και αναρωτιέσαι: Το νέο έτος θα το υποδεχτείς με το δεξιό ή το αριστερό πόδι; Δεν ακούς την μουσική φωνή που θα ήθελες από το αγαπημένο σου πρόσωπο. Δεν θα σου αγγίζει το χέρι το αγαπημένο σου πρόσωπο ενισχύωντας την ψυχική σου δύναμη.
Oι παραισθήσεις όμως σε κάνουν και ονειρεύεσαι…Tο αίσθημα της μοναξιάς σε κυριεύει πάλι. Ίσως δεν υπάρχει τρόπος για να το εκφράσεις. Μπορεί να έχεις τα πάντα κι όμως αισθάνεσαι ότι κάτι σου λείπει. Αυτό το αίσθημα άρχισε πάλι να σε κυριεύει, όμως εσύ πρέπει να το ξεπεράσεις. Τι να είναι αυτό άραγε; Πως μπορείς να το καταπολεμήσεις; Η μοναξιά άρχισε να πονά χωρίς να ξέρεις τους λόγους ενώ έχεις τα πάντα χωρίς να λείπει τίποτα. Ίσως αυτό που λείπει από μέσα σου να είναι η αλυσίδα της ευτυχίας σου.
Καμιά φορά το «θέλω» σου, φτάνει σε σημείο να μαστιγώνει τη καρδιά, να τσαλαπατάει τη ψυχή σου και να εμποδίζει τη λογική και τότε η απόγνωση και η θλίψη γίνονται η καλύτερη φίλη της μοναξιάς και της συμπόνιας του εαυτού σου. Αυτού του εαυτού που ποτέ δεν κατάφερε ν’ αγαπηθεί από κανέναν, παρά μόνο ν’ αγαπήσει το καθετί γύρο του.
Η Νύχτα όμως περνάει. Περίεργη νύχτα. Καθισμένος σε μια καρέκλα να αποτυπώνεις τις σκέψεις σου, τις επιθυμίες σου, Μια ξαφνική μα πανέμορφη λάμψη διέσχισε τον ουρανό. Μα η καρδιά μου πλημμύρισε από χαρά κι ευχήθηκα όταν στη νέα σου πατρίδα νυχτώσει πια, να κοιτάξεις ψηλά και να δεις τα ίδια άστρα με ‘μένα.
Έτσι θα σε νιώσω πιο κοντά μου έστω κι αν βρίσκεσαι μιλιά μακριά.Μα δεν έφυγα… Καθόμουνα και τα αστέρια κοιτούσα, περιμένοντας και δεύτερη λάμψη. Τώρα πια ήξερα τι άλλη ευχή θα έκανα, να γυρίσεις κοντά μου παρόλα τα εμπόδια που υπάρχουν. Γι’αυτο και όποτε κάθομαι στην ζεστή θαλπορή και απο το ραδιόφωνο παίζει το γνωστό άσμα του Μουσικο-Συνθέτη Στέφανου Κορκολή σκέφτομαι εσένα και σιγοψιθυρίζω…:

Σκόρπια χαρτιά για τη ζωή επαναστάσειςκι εγώ να ζω την ευτυχία του ποτένα παίρνει ο έρωτας μεγάλες διαστάσειςσ ‘ένα ποτήρι από κρασί σε ένα ναι που λες εσύ.Αχ, να ‘ναι το στήθος σου της σάρκας μου κομμάτικαι το μακό σου πεταμένο στο κρεβάτι.

Σε βραδιές αϋπνίας με στυλό διαρκείαςζωγραφίζω εσένα που ποτέ δεν θα βρωΣε βραδιές αϋπνίας με στυλό διαρκείαςγράφω λόγια για σένα που ποτέ δεν θα πω…

Σκόρπιες στιγμές δικαιοσύνη κι αδικίακι εγώ να ζω στην ευτυχία του μετάνα παίζει ο έρωτας με χίλιες και καμίασε ένα πρόσωπο χλωμόσε μια βραδιά όλο θυμόκαι τα γυαλιά μου μ τα ρούχα πεταμένανα παίζουν άνισα παιχνίδια νυσταγμένα….

Σε βραδιές αϋπνίας με στυλό διαρκείαςζωγραφίζω εσένα που ποτέ δεν θα βρωΣε βραδιές αϋπνίας με στυλό διαρκείας

Και ονειροπολείς-ονειροπολείς… μα η ώρα περασμένη. Ώρα να δώσεις την θέση σου στο άγνωστο μελωδικό ύμνο που θα αγγίζει την ζεστή θαλπορή που σε φροντίζει. Σε λίγες ώρες ξημερώνει. Κάπου πρέπει να τελειώσουμε. Καληνύχτα και με Αγάπη Το νέο έτος σε λίγες ώρες στην θαλπορή μας…