20/9/1010:05Καινούργια Εβδομάδα. Δευτέρα… Όρεξη για Δουλειά; Μπάάάά… και όμως όλα ξεκινάνε χλωμά-απρόσωπα-μελαγχολικά… Mοναξιά η μόνη συντροφιά σου. Σε κυριεύει χωρίς συναίσθημα. Η θέα και μόνο σε τόσο όμορφα και ταιριαστά (ή αταίριαστα) ζευγαράκια που πέφτεις επάνω τους σε πληγώνουν. Σου λιώνουν την ψυχή. Νιώθεις απλά στο περιθώριο. Νιώθεις ένα διαφορετικό είδος που προέρχεται από αλλο πλανήτη.
Η Αγάπη σήμερα;
Είδος Πολυτέλειας!Ατέλιωτα τα σχέδια μας σε σκοτεινά δωμάτια… Ατέλιωτη και η αγάπη σου μου είχες γράψει κάποτε σε ένα γράμμα που μου είχες χαρίσει (σε ηλεκτρονική μορφή) και με παρακάλεσες να μην το πετάξω ποτέ… δεν θα το πετάξω ποτέ, μόνο οι λέξεις μπορεί να σβηστούν από τα δάκρυά μου, τα δάκρυα μίας καρδιάς που την αδίκησες και την έκανες αμέτρητα κομμάτια εσύ που έλεγες πως δεν θα με πληγώσεις ποτέ, όμως το έκανες αμέτρητες φορές. Τα λόγια μείνανε λόγια και οι ωραίες μέρες πέρασαν για πάντα με έκανες να σε μισώ και να σε αγαπάω, με μπέρδεψες, μα το κυριότερο με πρόδωσες, θα σε αγαπώ για πάντα, είσαι η ιστορία μου από τις 12/9/2007
Δεν ξέρω τι αισθάνεσαι για μένα σήμερα (ΣΕΠΤΕΒΡΙΟ 2010) γιατί δεν πρόλαβα να μάθω και δυστυχώς δεν θα μάθω ποτέ… Όμως μονίμως σε βλέπω στα όνειρά μου δεν ξέρω γιατί, τι μυνήματα προσπαθούν να μου περάσουν. Προσπαθώ να ξαναφτιάξω την ζωή μου συναισθηματικά αλλά δεν μπορώ. Η παρουσία σου στοιχειώνει τα όνειρα μου συνέχεια. Το μυαλό-η μνήμη είναι σαν ένας σκληρός δίσκος του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Αν δεν παρκάρεις σε νέο λιμανάκι, δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ. Οι παλιές εικόνες δεν πρόκειται ποτέ να αντικατασταθούν από τις νέες…
Δυστυχώς το μυαλό (ο σκληρός δίσκος) σε έναν άνθρωπο δεν μπορεί να αλλάξει-να αντικατασταθεί… Στον ηλεκτρονικό υπολογιστή ΜΠΟΡΕΙ!
Όλα ξεκίνησαν τον καιρό που σε γνώρισα στο τότε MSN (Windows Live Messenger) Σεπτέμβριο 2007, ακριβώς απέναντι μου. Μου άρεσες από την πρώτη στιγμή αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι υπήρχε έστω και μια πιθανότητα να γνωριστούμε. Η τύχη όμως τα έφερε έτσι ώστε όχι μόνο να γνωριστούμε αλλά να γίνουμε και ζευγάρι. Δυστυχώς όμως όπως κάθε όνειρο δεν κράτησε πολύ! Φρόντισες να γευθείς τον ρόλο του Ιούδα Ισκαριώτη, όπως στην Θρησκυτική κινηματογραφική ταινία: «Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ«!
Τα αισθήματα μου για ‘σένα μέχρι τώρα δεν έχουν αλλάξει και δεν ξέρω αν θα αλλάξουν ποτέ! Πιστεύω πως σ’ αγαπάω και ο καιρός που πέρασα μαζί σου (12/9/2007 – 6/12/2008) ήταν ότι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου, αλλά πήρα την απόφαση ότι στη ζωή μας δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα και ότι οι ωραίες στιγμές είναι για λίγο.
Μετά από όσα ζήσαμε πλέον, τελικά δεν έμαθες τίποτα από ‘μένα. Πως δεν πρέπει να πληγώνεις αυτούς που σε αγαπάνε, που σε εκτιμούν. Κι εγώ σε αγάπησα σου στάθηκα στα δύσκολα (τότε). Το μόνο που μας χώριζε ήταν η απόσταση. Εσύ η ίδια μου έλεγες πως όλα θα πάνε καλά να μου έχεις εμπιστοσύνη. Περνούσανε οι μέρες ώσπου όταν κατάλαβα που είχα δώσει τα πάντα ήταν πλέον αργά… Εσύ είχες βρει κιόλας το επόμενο θύμα.
Η Αγάπη σήμερα;
Είδος Πολυτέλειας!Ατέλιωτα τα σχέδια μας σε σκοτεινά δωμάτια… Ατέλιωτη και η αγάπη σου μου είχες γράψει κάποτε σε ένα γράμμα που μου είχες χαρίσει (σε ηλεκτρονική μορφή) και με παρακάλεσες να μην το πετάξω ποτέ… δεν θα το πετάξω ποτέ, μόνο οι λέξεις μπορεί να σβηστούν από τα δάκρυά μου, τα δάκρυα μίας καρδιάς που την αδίκησες και την έκανες αμέτρητα κομμάτια εσύ που έλεγες πως δεν θα με πληγώσεις ποτέ, όμως το έκανες αμέτρητες φορές. Τα λόγια μείνανε λόγια και οι ωραίες μέρες πέρασαν για πάντα με έκανες να σε μισώ και να σε αγαπάω, με μπέρδεψες, μα το κυριότερο με πρόδωσες, θα σε αγαπώ για πάντα, είσαι η ιστορία μου από τις 12/9/2007
Δεν ξέρω τι αισθάνεσαι για μένα σήμερα (ΣΕΠΤΕΒΡΙΟ 2010) γιατί δεν πρόλαβα να μάθω και δυστυχώς δεν θα μάθω ποτέ… Όμως μονίμως σε βλέπω στα όνειρά μου δεν ξέρω γιατί, τι μυνήματα προσπαθούν να μου περάσουν. Προσπαθώ να ξαναφτιάξω την ζωή μου συναισθηματικά αλλά δεν μπορώ. Η παρουσία σου στοιχειώνει τα όνειρα μου συνέχεια. Το μυαλό-η μνήμη είναι σαν ένας σκληρός δίσκος του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Αν δεν παρκάρεις σε νέο λιμανάκι, δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ. Οι παλιές εικόνες δεν πρόκειται ποτέ να αντικατασταθούν από τις νέες…
Δυστυχώς το μυαλό (ο σκληρός δίσκος) σε έναν άνθρωπο δεν μπορεί να αλλάξει-να αντικατασταθεί… Στον ηλεκτρονικό υπολογιστή ΜΠΟΡΕΙ!
Όλα ξεκίνησαν τον καιρό που σε γνώρισα στο τότε MSN (Windows Live Messenger) Σεπτέμβριο 2007, ακριβώς απέναντι μου. Μου άρεσες από την πρώτη στιγμή αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι υπήρχε έστω και μια πιθανότητα να γνωριστούμε. Η τύχη όμως τα έφερε έτσι ώστε όχι μόνο να γνωριστούμε αλλά να γίνουμε και ζευγάρι. Δυστυχώς όμως όπως κάθε όνειρο δεν κράτησε πολύ! Φρόντισες να γευθείς τον ρόλο του Ιούδα Ισκαριώτη, όπως στην Θρησκυτική κινηματογραφική ταινία: «Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ«!
Τα αισθήματα μου για ‘σένα μέχρι τώρα δεν έχουν αλλάξει και δεν ξέρω αν θα αλλάξουν ποτέ! Πιστεύω πως σ’ αγαπάω και ο καιρός που πέρασα μαζί σου (12/9/2007 – 6/12/2008) ήταν ότι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου, αλλά πήρα την απόφαση ότι στη ζωή μας δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα και ότι οι ωραίες στιγμές είναι για λίγο.
Μετά από όσα ζήσαμε πλέον, τελικά δεν έμαθες τίποτα από ‘μένα. Πως δεν πρέπει να πληγώνεις αυτούς που σε αγαπάνε, που σε εκτιμούν. Κι εγώ σε αγάπησα σου στάθηκα στα δύσκολα (τότε). Το μόνο που μας χώριζε ήταν η απόσταση. Εσύ η ίδια μου έλεγες πως όλα θα πάνε καλά να μου έχεις εμπιστοσύνη. Περνούσανε οι μέρες ώσπου όταν κατάλαβα που είχα δώσει τα πάντα ήταν πλέον αργά… Εσύ είχες βρει κιόλας το επόμενο θύμα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παν στην ζωή ΔΕΝ είναι η καλοπέραση, η φάση, η Ξεπέτα, το one night stand, το εποχιακό, το προσωρινό, το καλοκαιρινό.
ΜΑ Η ΑΓΑΠΗ, Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ, Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΤΟ ΧΑΔΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ, ΤΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ, Η ΜΟΝΟΓΑΜΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ, Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ…
Όμως μετά από τόσα χρόνια (χωρισμού), η δική μου η καρδιά παραμένει εύθραυστη σαν ένα τσαλακωμένο χαρτάκι που της βάζει φωτιά συνέχεια ο χρόνος, αντι να την θεραπεύει… Αυτά συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια και στα μυθιστορήματα… Mου λείπεις πολύ… πλέον δεν είσαι πια μαζί μου… Δεν παύω να σε σκέφτομαι ακόμα, ακόμα και σήμερα, δεν κοιμάμαι τα βράδια, νιώθω μόνος, χωρίς εσένα ζω σε ένα χάος… Μου λείπεις υπερβολικά…
Αυτό το *ληξούρι–Κεφαλληνίας* μ’έχει στοιχιώσει… Νιώθω σαν πεθαμένος. Ακόμα και τα λουλούδια πεθαίνουν από έρωτα όταν τους πάρεις το ταίρι τους μακριά.Λυπάμαι που σ’ αγάπησα και σ’ άφησα να μπεις, μες την καρδιά και τα όνειρα μου που εσύ εξασθενείς. Σου έδωσα τα πάντα χωρίς σκεπτικό, και εσύ απλά με πάτισες χώρις δισταγμό. Ήσουνα τα πάντα για εμένα αλλά ποτέ δεν το κατάλαβες, προσπαθούσα να σου το δείξω αλλά δεν το καταλάβαινες! Δεν ήξερα όμως… όχι δεν ήξερα πόσο υποκρίτρια ήσουν! Το μόνο που σε ενδιέφερε ήταν να περνάς καλά!
Αυτό το *ληξούρι–Κεφαλληνίας* μ’έχει στοιχιώσει… Νιώθω σαν πεθαμένος. Ακόμα και τα λουλούδια πεθαίνουν από έρωτα όταν τους πάρεις το ταίρι τους μακριά.Λυπάμαι που σ’ αγάπησα και σ’ άφησα να μπεις, μες την καρδιά και τα όνειρα μου που εσύ εξασθενείς. Σου έδωσα τα πάντα χωρίς σκεπτικό, και εσύ απλά με πάτισες χώρις δισταγμό. Ήσουνα τα πάντα για εμένα αλλά ποτέ δεν το κατάλαβες, προσπαθούσα να σου το δείξω αλλά δεν το καταλάβαινες! Δεν ήξερα όμως… όχι δεν ήξερα πόσο υποκρίτρια ήσουν! Το μόνο που σε ενδιέφερε ήταν να περνάς καλά!
Μπορώ να πω ότι σ’ άγαπησα ναι, για μια συγκεκριμενη στιγμή όταν με κοιτούσες μέσα στα μάτια εκεί είπα «ναι την αγαπώ». Κάθε όνειρο το ισοπέδωσες όμως, κάθε ελπίδα της έκοψες τα φτερά! Πλέον δεν έχω καρδιά εδώ και 1,5 χρόνο… Βλέπεις δεν έμαθες να εκτιμάς και δεν πρόκειτε να μάθεις ποτέ γιατί δεν έχεις καρδιά! Πίστεψα ότι ήσουν αυτό που έψαχνα (τότε) ναι! Αλλά βλέπεις δεν μπορείς να αγαπήσεις κάτι που είχε καρδιά, αξιοπρέπεια, αισθήματα, ψυχή, και ευαισθησία. Είχες ότι άλλο συν έψαχνα εκτός από αυτά. Βλέπεις αυτά τα κατάλαβα στην πορεία πάλι λάθος έκανα…
Δεν άξιζες Μαρϊάκι δεν άξιζες, απλά δεν άξιζες! Ελπίζω κάποτε να νιώσεις ότι ένοιωσα εγώ να σε πετάξουν σαν σκουπίδι! Μόνο έτσι θα καταλάβεις και θα με θυμηθείς γιατί μονο εγώ σου έδωσα αξία… Εκμεταλλεύτηκες όλα όσα ένιωθα για εσένα. Παρόλα αυτά όμως ο,τι κι αν έγινε ανάμεσά μας να ξέρεις πως δε πρόκειται ποτέ να σε ξεχάσω. Θα σ’ αγαπάω για πάντα, μέχρι να κλείσω κάποτε τα μάτια μου. Τι κι αν δεν είμαστε πια μαζί, να ‘ξερες πόσο πολύ μου λείπεις, πόσο θα ‘θελα να σε δω έστω για ένα λεπτό, να ακούσω την μουσική σου φωνή…!
Αφιερωμένο (Μηδενιστή)
Έτσι λεγόταν το τραγούδι που σου αφιέρωσα κάποτε! Φυσικά και θα πρέπει να το θυμάσαι, σε είχε παιδέψει τόσο μέχρι να το βρεις και μόνο όταν το άκουσες νομίζω ότι κατάλαβες έστω και λίγο πως ένιωθα για σένα πραγματικά… και σου έλεγα τότε μην με πληγώσεις πετώντας μου στάχτες στα μάτια, γιατί ξέρεις καλά πως η στάχτη καίει τα μάτια…
Όμως εσύ προτίμησες να ενσαρκώσεις τον ρόλο του Ιούδα Ισκαριώτη από την Θρησκευτική κινηματογραφική ταινία: «Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ«!
Κρίμα που σ’αγάπησα… Κι’ας ήθελα κάποια στιγμή να εμφανιστείς μπροστά μου εκεί που δεν θα το περίμενα…
Έτσι λεγόταν το τραγούδι που σου αφιέρωσα κάποτε! Φυσικά και θα πρέπει να το θυμάσαι, σε είχε παιδέψει τόσο μέχρι να το βρεις και μόνο όταν το άκουσες νομίζω ότι κατάλαβες έστω και λίγο πως ένιωθα για σένα πραγματικά… και σου έλεγα τότε μην με πληγώσεις πετώντας μου στάχτες στα μάτια, γιατί ξέρεις καλά πως η στάχτη καίει τα μάτια…
Όμως εσύ προτίμησες να ενσαρκώσεις τον ρόλο του Ιούδα Ισκαριώτη από την Θρησκευτική κινηματογραφική ταινία: «Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ«!
Κρίμα που σ’αγάπησα… Κι’ας ήθελα κάποια στιγμή να εμφανιστείς μπροστά μου εκεί που δεν θα το περίμενα…
«Φινάλλε 12:38«
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για τον Χρόνο σας.
Η Απάντηση σας έχει προωθηθεί για έλεγχο, και θα δημοσιευθεί το συντομότερο δυνατόν.
Σε περίπτωση εντοπισμού Ύβρεων, Ειρωνίας, Κοροϊδίας, και πάσης φύσεως χλευασμού προς τον συντάκτη, το Blog, ή το άρθρο, η άποψη σας θα Διαγράφεται, και θα BLOCKάρεστε διαπαντός!