Φεγγάρι μου χλωμό… Πες της πως την ΑΓΑΠΩ… (2η βραδιά αϋπνίας)

Ώρα έναρξης 15:30μ.μ 

Όλος ο κόσμος γύρω μου χάνεται κι εσύ είσαι μακρυά μου. Να ‘ξερες πόσο μου λείπεις. Λένε πως ο κόσμος είναι μικρός μα εσύ είσαι τόσο μακρυά μου. Η καρδιά μου χτυπάει και στους χτύπους της ακούω τ’ όνομά σου. Όλες οι σκέψεις μου κινούνται σ’ έναν τροχό που πυρήνας του είσαι εσύ.Οι αναμνήσεις από τις καταπληκτικές μας στιγμές γίνονται κάθε βράδυ τ’ όνειρα μου.

Γι’ αυτό θα περιμένω υπομονετικά να περάσει ο χρόνος για να ξαναπέσω στην αγκαλιά σου, για να σε ξαναφιλήσω και τέλος να βρω το κουράγιο να σου πω το σ’ αγαπώ και θα στο πώ μόλις έρθω εκεί που με περιμένεις… Αλλά τι να κάνω για να χαμογελάσεις και να μην μου στενοχωριέσαι; Α ναι… Άν ήσουν κήπος, θα σε πότιζα καθημερινά μα το μόνο που θα μου έδινες θα ήταν αγκάθια για να με πληγώσεις. Άν ήσουν ένα οποιοδήποτε ζώο, θα σε έβαζα σπίτι μου και το μόνο που θα έκανες θα ήταν να με δαγκώνεις για να με πληγώσεις κι άλλο.
Έπειδή όμως είσαι ψυχούλα θα κάνω τα πάντα για ‘σένα αλλά θα με πληγώνεις με έναν οποιοδήποτε τρόπο.Σε παρακαλώ μην το κάνεις γιατί όταν βλέπω το χαμόγελο σου η καρδιά μου αναπαλαιώνεται. Όταν φεύγεις αρχίζει η ταχυπαλμία. Σε παρακαλώ μην με κάνεις καρδιακό γιατί σ’ αγαπώ πιο πολύ από το αρκουδάκι μου αλλά σσσσσ… Μην του το πεις γιατί θα ζηλέψει και θα κάνει τα πάντα για να μας χωρίσει.Πόσο θα ήθελα να ξέρω αν υπάρχω ακόμα στο μυαλό σου, στη καρδιά σου! Να νιώσω για ακόμα μια, τελευταία ίσως, φορά ότι είμαι και ‘γώ εκεί που είσαι και ‘σύ, με τις ίδιες εικόνες που εσύ αντικρίζεις, τις ίδιες σκέψεις που εσύ κάνεις. Μου λείπουν όλα σου… Τα μάτια σου, το βλέμμα σου, το χαμόγελο σου… Μα πιο πολύ η αγκαλιά σου, εκείνη η αγκαλιά σου…!!
Μαζί με ‘μένα έκλεινε μέσα της τον κόσμο όλο.Θυμάμαι τότε που δεν μπορούσα, δεν άντεχα, δεν ήθελα να ζήσω άλλο πια. Κι εσύ με αγκάλιασες, μου έδειξες πως όσα ήθελα και δεν μου είχε δώσει αυτός, δίκαια τα ζητούσα.Εσύ με έκανες να μην φοβάμαι να λέω το σ’ αγαπώ, εσύ μου έμαθες πως είναι σωστό να θέλω να αγκαλιάζω αυτήν που αγαπάω, πως είναι φυσιολογικό να νευριάζω και να έχω άλλη άποψη. Εσύ με σεβάστηκες σαν άνθρωπο και σαν ψυχή όταν μου η άλλη στο παρελθόν μου είχε πάρει όλη την ψυχή μου. Εσύ μου έδωσες όση αγάπη δεν είχα πάρει ποτέ στη ζωή μου, ώσπου άρχισα να σ’ αγαπώ… Στην αρχή όλα ήταν υπέροχα, ζούσα την ωραιότερη περίοδο της ζωής μου. Όλα έμοιαζαν με όνειρο μόνο που… Δεν κοιμόμουν. Σ’ αγάπησα και σ’ αγαπάω ακόμα με όλη μου την καρδιά. Όταν έρχομαι στη σκέψη του δακρύζω στα κρυφά.
Δακρύζω γιατί ξέρω πως μακριά σου δεν μπορώ να ζήσω ούτε λεπτό και αισθάνομαι ότι το τέλος πολύ σύντομα θα μου χτυπήσει την πόρτα. Σε λατρεύω και δεν θέλω να σε χάσω.Είσαι ό,τι πιο σημαντικό έχω, το νόημα της ζωής μου, όλο μου το είναι, είσαι όλη μου η ζωή. Κάθε γλυκιά σου λέξη μου χαρίζει το χαμόγελο, κάθε σου χάδι με ανατριχιάζει και με κάνει να παραλύω. Τρελαίνομαι, κάθε σου φιλί με αναστατώνει, με ταράζει. Όταν μου γελάς μου γελάει όλος ο κόσμος, όταν είσαι λυπημένος η καρδιά μου σπάει σε χίλια κομμάτια. Όταν μου αφιερώνεις τα καλύτερα σου γκολ με κανεις υπερήφανη. Σαν ανταπόδοση σου έδωσα την αγάπη μου. Την δέχτηκες, την αξιοποίησες, την έκανες να υπάρχει, να έχει νόημα. Με έχεις κάνει να σε αγαπήσω όπως δεν έχω ξανά αγαπήσει ποτέ πάλι στο παρελθόν μου.Μέσα απο την αχτίδα των ματιών σου έδινες φως στις σκοτεινές μέρες της ζωής μου. Το χάδι της φωνής σου τροφή για μένα, το γλυκό των χειλιών σου ανάσα και αέρας. Πίστευα πως δεν ζούσα μέχρι να σε γνωρίσω, ένα άψυχο σώμα χτυπήμενο από της ζωής τα κύματα.
Ήρθες εσύ όμως αγάπη μου και γνώρισα τη ζωή. Κάθε στιγμή μαζί σου, στιγμή ξεχωριστή, στιγμή μοναδική. Πόσες φορές θυμώσαμε, κλάψαμε, αλλάξαμε και γελάσαμε!! Ποτέ όμως δεν αρνήθηκα το σ’ αγαπώ μου… Ποτέ δεν σε έβγαλα από την καρδιά μου. Η αγάπη μας δυνάμωνε, γινόταν αλλιώτικη, διαφορετική. Μοιράστηκα μαζί σου τις σκέψεις μου, τα προβλήματα μου, τις ανησυχίες μου… Τα απέραντα συναισθήματα μου για σένα.
Πίστεψα σε σένα, στην αγάπη σου, στην λατρεία σου… Πίστεψα στο όνειρο που πλάσαμε μαζί. Ένα όνειρο φτιαγμένο από λουλούδια, ήλιο και απέραντη αγάπη. Ένα όνειρο γεμάτο φλόγα και πάθος. Τώρα που είσαι ζωή μου… όνειρο μου… Να μπορούσα να σου δώσω ένα χάδι από μέλι να γλυκάνω τις πληγές σου… Αχ! και να μπορούσα! Να μπορούσα να γίνω αγέρας να ‘ρθω κοντά σου, να φύσηξω δυνατά και να διώξω όλες τις άσχημες σκέψεις που σε βασανίζουν… Θα είμαι όμως πάντα πλάι σου, όταν γελάς, όταν κοιμάσαι, όταν κλαις! Θα είμαι εκεί να σκουπίζω τα δάκρυα σου… Θα το νοιώσεις! Σε χρειάζομαι. Μην μαχαιρώνεις μια καρδιά που σ’ αγαπά… Μην σκοτώνεις το όνειρό μας! Ο χειμώνας που πέρασε ήταν απο τις πιο δύσκολες φάσεις τις ζωής μου, καταστάσεις δυσκολες, παράξενες. Μέσα στην ψυχή μου πόνος. Μια καρδιά χαραγμένη.
Μια ζωή μουντή, ένα γκρίζο σκηνικό, η σκέψη μου χλωμή… Ήρθες εσύ εντελώς ξαφνικά από τη πρώτη στιγμή ένιωσα σα να ήξερα καιρό, χρόνια. Δέθηκα μαζί σου. Στη ζωή μου τώρα ήρθε καλοκαίρι… Πόσα πολλά ήξερες για μένα; Λες και ήσουν ένας αθόρυβος παρατηρητής… Το ένιωθα ότι σ’ αγαπούσα από τη πρώτη στιγμή από όταν μου κράτησες το χέρι με κοίταξες στα μάτια και είπες «Χάρηκα για τη γνωριμία, με λένε μελένια!» Εκείνη τη στιγμή που τα βλέμματά μας συναντήθηκαν διάβασα τη ψυχή σου και μέσα βρήκα γαλήνη, ζεστασιά κ έμεινα εκεί, η ψυχή σου για μένα είναι μια θέση από την οποία δε θέλω να φύγω ποτέ ένα λιμάνι που κρατάει την τρικυμία μακριά… Μου έμαθες ότι στο ζυγό της αγάπης δεν πρέπει μόνο να δίνεις αλλά και να παίρνεις… λοιπόν αφού μου έδωσες την καρδούλα σου, σου έδωσα και εγώ τη δική μου τώρα που πατσίσαμε, τώρα μάτια μου ήταν, είναι και θα είναι αγάπη! Αγαπούλα μου, γλυκιά παραδεισένια ο ουρανός είναι μέσα στα δύο σου μάτια, είσαι η άνοιξή που γεμίζει την καρδιά μου αγάπη, εκείνη την αγάπη που με κυριεύει που είναι πάντοτε μέσα στην καρδιά μου, που με αγγίζει με το πιο απαλό τρόπο των ονείρων μου, που μου μεθάει το νου. Τα λόγια μου δεν είναι φενάκη, αγάπη μου για σένα γλυκό μου κοριτσάκι είναι κι από τον ήλιο πιο ζεστή, πιο βαθιά από τις θάλασσες και τους ωκεανούς, περισσότερη και από τα αστέρια που υπάρχουν στον ουρανό πιο γοητευτική και από το φεγγάρι.Ήρθες σαν όνειρο μες τη ζωή μου, της έδωσες νόημα και ομορφιά.
Δεν ξέρω αν το χαμόγελο σου είναι αυτό που μου δίνει τη γλύκα ή αν τα μάτια σου είναι αυτά που με καίνε. Περίμενα μέρα τη μέρα να ακούσω αυτή τη γνώριμη φωνή που άκουγα μέσα μου και μου ψυθίριζε στ’ αυτιά πως μ’ αγαπά.Ένιωθα να κρατάω στα χέρια μου τη δική σου όψη και να γεύομαι τα χείλη σου τα βράδια στο όνειρό μου. Αισθανόμουν την παρουσία σου σε κάθε βήμα μου, σε κάθε ανάσα μου. Πρωτού ακόμα σε γνωρίσω, αγαπούσα τη μορφή σου. Τώρα ξέρω πως σ’ αγαπούσα και θα σ’ αγαπώ. Τώρα αγάπη μου ξέρω πως εσύ ορίζεις την καρδιά μου γι’ αυτό και σου ανήκει. Είσαι κάτι μοναδικό στη ζωή μου! Μέσα στη γλυκιά μελωδία της αγάπης που πηγάζει από τον πιο ρομαντικό σταθμό του ραδιοφώνου, ο κάθε άνθρωπός ονειρεύεται το απρόσμενο εκείνο που την καρδιά του θα κάνει να πετάξει από χαρά και ευτυχία, σαν ένα άσπρο περιστέρι ελεύθερο στον ουρανό και θα ζήσει ένα μεγαλείο με όλο του το είναι… «Το μεγαλείο της αγάπης» αυτό που συγκινεί κάθε νέο και γέρο, κάθε κοντινό και ξένο, κάθε άντρα και καθε γυναίκα καθετί που έχει ζωή μέσα του. Αγάπη είναι ένα συναίσθημα δυνατό που το ζουν και μικροί και μεγάλοι και πηγάζει μέσα από ερωτική ψυχή.
Η αγάπη δεν γνωρίζει μίσος παρά μόνο ζεστασιά. Η αγάπη όμως δεν είναι μόνο γλύκα αλλά και πόνος. Πόνος βαθύς, γλυκός που το συναίσθημα αυτό δυναμώνει σαν να ζεις σε παιχνίδι μαγικό που τα πιόνια είναι εσύ κι αυτός… Αυτή και εσύ. Αγάπη γνωρίζει αυτός που στην αγκαλιά του έρωτα πέφτει και αφήνεται στη γλυκιά μελωδία της ψυχής που του λέει σ’ αγαπώ. Τυχερός ο άνθρωπός αυτός που ξέρει ν’ αγαπάει, τυχερά τα συναισθήματα που μ’ αυτή την εκδήλωση κανείς κερδίζει.Τυχερή και ‘γω που για την έννοια της αγάπης μιλώ, γιατί πιστέψτε με πως είναι το σημαντικότερο συναίσθημα για το οποίο ζω…Πρώτη φορά αγαπάω πραγματικά! Κοιτάζω τον ουρανό και δακρύζω δίχως λόγο. Φέρνω την εικόνα σου στο μυαλό μου και ραγίζω σαν μωρό.
Κοιτάζω την φωτογραφία σου μάτια μου και η μόνη αντίδραση μου είναι να την χαζέυω με τις ώρες!! Κοιτάζω τις ώρες, τα λεπτά ακόμα και τα δευτερόλεπτα αγάπη μου, για να έρθει η στιγμή που θα σε αντυκρίσω στην πραγματικότητα στα μάτια μου και όχι μοναχά στα όνειρά μου…αλλά υπομονή…εξάλλου γι’αυτό είσαι εκεί ΄στο μέλλον και με περιμένεις… γιατί είσαι σταλμένη από το πεπρωμένο σου την στιγμή της γεννησης σου–την στιγμή της διμιουργίας σου…Ξύπνιος είμαι αλλά ονειρεύομαι εσένα, εσένα με την βελούδινη επιδερμίδα τα μελένια μάτια που σαν το ολόγιομο του φεγγαριού αστράφτουν. Τα μαλλιά σου, τα μαλλιά σου είναι τόσο κόκκινα όπως το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα του κόσμου. Εσύ είσαι αυτή, αυτή που πήρε από την καρδιά μου την ψυχή και την κομμάτιασε. Δεν πειράζει… Εγώ την πρόσφερα σε εσένα για να δεις τι νιώθω εγώ για ‘σένα.Η αγάπη μου για ‘σένα είναι σαν ένας μεγάλος κήπος γεμάτος από κίτρινα τριαντάφυλλα. Όσο πιο πολύ προσπαθώ να τον φροντίσω, τόσο πιο πολύ πληγώνομαι από τα αγκάθια τους. Η ομορφιά τους, δίνει την εντύπωση ότι ο κόπος που κάνω δεν θα πάει χαμένος. Όμως τελικά, το μόνο που κερδίζω απ’ αυτή τη προσπάθεια, είναι οι πληγές.
Πληγές που πονάνε το κορμί μου. Μα εγώ δε το βάζω κάτω.Επιμένω ν’ αγαπάω και να θέλω να φροντίσω αυτόν τον κήπο. Όμως, ο κήπος σταμάτησε να ανθίζει. Άρχισε να γίνεται άγριος και εγώ φοβάμαι, διστάζω να τον πλησιάσω. Τον κοιτάζω από μακριά και νιώθω πόνο. Παλιά, όταν ήμουν κοντά του, άκουγα όμορφες μελωδίες από πιάνο. Τώρα, δεν ακούω τίποτα. Ο κήπος δεν θέλει τη φροντίδα και την αγάπη μου. Με διώχνει μακριά του και δεν ανθίζει πια. Θύμωσε μαζί μου κι εγώ μαράθηκα. Έπρεπε να σκεφτώ νωρίτερα πως τα κίτρινα τριαντάφυλλα είναι του μίσους. Ο κήπος με μίσησε. Μα τι έκανα; Απλά ήθελα να μ’ αφήσει να τον αγαπώ. Το μόνο που ζήτησα ήταν να νοιάζεται για μένα και να με κάνει να χαμογελάω. Όπως νοιάζομαι εγώ για εκείνον. Να ανθίζει. Τα πράγματα άλλαξαν όμως τόσο πολύ. Ήρθε ο χειμώνας και πάγωσα απ’ την κατάληξη που είχε η σχέση μου με τον κήπο. Μα ακόμα. Σ’ αγαπώ…Aγάπη θα πει να σε νοιάζει μόνο η ευτυχία του άλλου… Και τότε μπορείς να δώσεις και τη ζωή σου για εκείνον… Βάζεις το κορμί το δικό σου μπροστά για να χτυπήσει εσένα το άσπρο αμάξι… Παίρνεις το τσιγάρο από τα χείλη του και το πετάς πολύ μακριά, τόσο που να μην μπορεί να τον βλάψει… Και όταν είναι τρομαγμένος τον κρύβεις στην αγκαλιά σου. Χαϊδεύεις τα μαλλιά και τον κρατάς σφιχτά απ’ το χέρι σαν να είναι μικρό παιδί, που πρέπει να προστατεύσεις… Και όταν γελάει κανείς δεν μπορεί να σε πληγώσει. Η ευτυχία του είναι ελπίδα και η ελπίδα ζωή… Τότε όλα μοιάζουν σαν έναν ήλιο που μόλις βγαίνει, σαν ένα μικρό που γελά όταν του ψιθυρίζουνε στο αυτί του «σ’ αγαπώ.» Επέτρεψε μου όμως να σου τραγουδήσω το επόμενο «βαλεντινιάρικο κομματάκι»:

Νύχτωσε και είμαι πάλι μόνος 
δεν αντέχω άλλο πια την μοναξιά, 
η απουσία σου με τρελαίνει 
και των ματιών σου η ομορφιά. 
Σε βλέπω κάθε νύχτα στο όνειρό μου 
πως είμαστε αγκαλιά μαζί, 
θεέ μου δεν αντέχω αυτό το πόνο 
να είμαι εδώ και να ‘σαι εκεί. 
Είσαι για μένα το όνειρο 
που θέλω να αποκτήσω, 
έλα σε μένα αγάπη μου 
ποτέ δεν θα σ’ αφήσω. 
Έγω για σένα Mελένια μου 
δίνω και την ζωή μου, 
γιατί μονάχα εσύ μπορείς 
να αγγίξεις την ψυχή μου.

Αφού τώρα το μόνο που κάνω είναι να κοιτάω τα άστρα και να βλέπω το πρόσωπο σου και οπότε δεν είμαι καλά σκέφτομαι εσένα με το παιχνιδιάρικο βλέμμα και το κόκκινο σκουφάκι του Αϊ- Βασίλη στο κεφάλι και χαμογελάω… Να ξέρεις ότι είσαι πολύ ξεχωριστή για ‘μένα. Μ’ αυτό το γράμμα θέλω να σου εκφράσω τα αισθήματα μου για ‘σένα, αυτά τα λόγια αγάπης που δεν είναι παρμένα από βιβλία αλλά από σελίδες που ανήκουν στο βιβλίο της καρδιάς μου. αρχικά ποτέ δεν είχα την ιδέα ότι θα ήσουν το τέλειο… Πριν σε γνωρίσω πίστευα πως κανείς δεν θα υπάρξει στον κόσμο που θα μπορέσει να ξεχωρίσει την απλή επιθυμία από τον έρωτα, το ψέμα από την αλήθεια και το μίσος από την αγάπη.Καθώς όμως σε κοίταξα στα μάτια η φλόγα της καρδιάς μου ξεχώρισε την τελειότητα… Εσένα! Εσύ ήσουν αυτή η πριγκηπέσα με το άσπρο άλογο που ονειρευόμουν μικρός στα παραμύθια. Εσύ ήσουν ο άγγελος που κατέβηκε από τους ουρανούς για να πραγματοποιήσει το πιο γλυκό όνειρο της ζωής μου… αυτό που πιστεύω πως θα κρατήσω μέχρι τα γηρατιά μου και θα το πάρω μαζί μου και στο θάνατο γιατί ποτέ δεν θα το αποχωριστό. Είσαι το πρόσωπο που μόλις το κοιτώ μου δίνει νόημα στη ζωή μου και την ελπίδα ότι κάποτε θα σε κρατήσω σφιχτά στην αγκαλιά μου και δεν θα αφήσω ποτέ. Ποτέ δεν θα ανοίξω την αγκαλιά μου για να σε πάρει κάποιος άλλος που σίγουρα δεν θα σε αγαπήσει όσο εγώ… Γιατί να ξέρεις ότι εγώ θα είμαι ο κηπουρός και ‘συ το τριαντάφυλλο που δεν θα αφήσω να μαραθεί ποτέ. ας γίνει η αγάπη μου νερό και η φροντίδα μου ο ήλιος για να σε κρατάει για πάντα ζωντανό… Να ξέρεις αγάπη μου ότι δεν θα υπάρξει καλύτερος προστάτης για ‘σένα εκτός από ‘μένα γιατί έχω ορκιστεί σε όρκους ιερούς ότι θα είσαι φυλαγμένος μέσα στην καρδιά μου ώστε να μην σε πειράξει κανείς γιατί η καρδιά μου είναι τόσο δυνατή για ‘σένα που καμιά κατάρα, ούτε λύπη, ούτε ταραχή, ούτε αμφιβολία, ούτε μίσος μπορεί να την αγγίξει. . .Το μυστικό της δύναμής της εκτός από την παρουσία σου στη ζωή μου είναι ότι δίπλα στο όνομά σου γράφεται με δικό μου αίμα στην πιο γλυκιά σελίδα της καρδιάς μου. Πολύ πριν σε γνωρίσω αγαπούσα την ιδέα σου. Πριν ακούσω την φωνή σου ήξερα την σιγουριά της. Πριν νοιώσω το άγγιγμα σου, επιθυμούσα την τρυφερότητα σου! Πριν νοιώσω το πρώτο σου φιλί αναζητούσα το πάθος του. Πριν σε γνωρίσω γνώριζα ότι ήθελα μόνο εσένα! Κι όταν σε βρήκα, μόνο τότε ανακάλυψα πως ήσουν αυτός ο άνθρωπός που ονειρευόμουνα και φανταζόμουνα χρόνια τώρα!

Σ’ αγαπώ, όχι μόνο γι’ αυτό που είσαι, 
αλλά γι’ αυτά που είμαι εγώ όταν είμαι μαζί σου. 

Σ’ αγαπώ, όχι μόνο επειδή έχεις φτιάξει τον εαυτό σου όπως είναι, 
αλλά επειδή φτιάχνεις και μένα. 

Σ’ αγαπώ επειδή έχεις κάνει περισσότερα 
απ’ όσα θα μπορούσε να είχε κάνει οποιοσδήποτε, 
για να με κάνει ευτυχισμένο. 
Κι όλα αυτά τα κατάφερες με το να είσαι ο εαυτός σου.

Σ’ αγαπώ.

Μην ξεχνάς, κρατάς στα χέρια σου κάτι πολύτιμο, τη καρδιά μου!
Τελειώνοντας κάπου εδώ το ξέσπασμα μου και αφού τα’βγαλα όλα και ηρέμησα (εσωτερικά) τώρα θέλω εκεί που με περιμένεις κάπου εκεί στο μέλλον… να προσέχεις γιατί θέλω να σε βρώ καλά και δυνατή+γερή… υπομονή και σε λίγο θα’μαι κοντά σου… Σ‘-Α–Γ–Α–Π–Ω…

Υ.Σ: (το όνομα Μελένια είναι τυχαίο)

Φινάλλε: 20:30μ.μ