ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ; = «NO POLICE»

Δημοσιεύουμε μια Εξομολόγηση ενός φίλου, που δέχτηκε παρολίγον Φονικό ξυλοδαρμό από 2 Ιταλούς, για τον οποίο Αστυνομία δεν ήρθε ποτέ!
(θα ερχόταν μόνο αν ήταν κανα Φονικό συμβάν, ή κανά Φονικό Συμβάν Ρατσιστικό (και καλά) Λευκού άνδρα προς Μαύρο άνδρα, κοινώς ΣΚΥΛΑΡΑΠΑ!

«Παρασκευή 21 Ιουλίου 2017«

Αυτήν την περίοδο βρίσκομαι στην Πάρο, το νησί που μεγάλωσα, και όπου εργάζομαι καθημερινά 12 ώρες. Παρασκευή 21 Ιουλίου 2017 βράδυ, λοιπόν, αφού τελειώνω από τη δουλειά αποφασίζω να βγω με την παρέα μου σε κλαμπ. Χορεύουμε και περνάμε ωραία μέχρι που αποφασίζουμε να επιστρέψουμε σπίτι. Στο δρόμο συναντάμε μια παρέα τριών Ιταλών: δυο αγόρια που έκαναν φασαρία και ρωτούσαν περαστικούς που μπορούν να βρουν χόρτο και μια κοπέλα που φαινόταν ξενερωμενη με τη συμπεριφορά τους.

Όταν μας είδαν άρχισαν να γελάνε μαζί μου και να μας βρίζουν στα ιταλικά. Δεν δώσαμε σημασία. Τότε τους άκουσα να με βρίζουν προσωπικά και στα αγγλικά όπου και κατάλαβα οτι με έκραζαν για το ντύσιμο μου. Εγώ συνέχισα να περπατάω αδιάφορος , οι φίλες μου είχαν νευριάσει αλλά πάντως κανείς μας δεν τους απάντησε.Ξέραμε και οι τρεις οτι δεν αξίζει.

Είμαι τόσο συνηθισμένος σε σχόλια για την εμφάνιση μου που μου δεν μου έκανε αίσθηση. Περπατάμε φυσιολογικά, παρόλα αυτά ενώ εκείνοι πλέον είχαν χαθεί από το δρόμο μας, εμείς αποχαιρετάμε τη φίλη μας και συνεχίζουμε οι δυο μας από τον συνηθισμένο δρόμο.
Κατόπιν όμως, εμφανίζονται στη στροφή πίσω μας και αρχίζουν με μεγαλύτερη ένταση και… μίσος θα έλεγα να με βρίζουν. 
Συνεχίζουμε να περπατάμε χωρίς να απαντάμε ενώ μας ακολουθούσαν. Μετά από καμιά 20αριά μέτρα τους νιώθουμε πλέον ακριβώς πίσω μας και για αυτό επιταχύνουμε. Το σπίτι της φίλης μου ήταν πολύ κοντά. Πίστευα οτι θα βρισκόμασταν σπίτι σε 3 λεπτά και ακόμη ένα Βullying θα τελείωνε. Αν και αυτή τη φορά ήταν ομολογουμένως πολύ χειρότερο. Έκανα όμως λάθος.Ξαφνικά δέχομαι μπουνιά στο πλάι και δύο χέρια πισώπλατα με πετάνε στον τοίχο. Πάγωσα.

(Η Φωτογραφία με τις κάλτσες που είχα ανεβάσει στο  FACEBOOK Story μου πριν δεχτώ την επίθεση. Αυτές οι κάλτσες ενόχλησαν φαινεται τους Ιταλούς Μουσολίνι)

Αμέσως γυρίζω και τους βλέπω να έρχονται κατά πάνω μου. «Μαλάκα τρέξεεε« φωνάζω στη φίλη μου και γυρίζω και ρίχνω ένα μπουκέτο σε αυτόν που με χτύπησε και φεύγει ένα δυο βήματα πίσω. Και εκεί αρχίζει το ξύλο. Μου επιτέθηκαν και οι δύο: παίζω μπουνιές με τον έναν, ενώ ο άλλος πιάνει το backpack μου, με τραβάει από αυτό και με ρίχνει κάτω. Ορμάνε και οι δυο από πάνω μου. Δεν μπορώ να ακούσω τι συμβαίνει γύρω μου, το μόνο που νιώθω είναι το σώμα μου να ξυλοκοπείται.
Δεν βλέπω τη φίλη μου πουθενά. Ξαφνικά αισθάνομαι ένα σώμα να πέφτει πάνω μου. Ήταν η φίλη των Ιταλών, που βασικά υποθέτω οτί πρέπει να ήταν η αδερφή του ενός εκ των δυο και η οποία είχε μείνει πιο πίσω. Προσπαθεί να με καλύψει και να τους σταματήσει, αλλά το κεφάλι μου ειναι ακάλυπτο και δέχομαι χτυπήματα. Η μπλούζα μου έχει σκίσει ή μου την βγάζουν εντελώς. Δεν μπορώ να καταλάβω. Το πρόσωπό μου εχει ήδη ματώσει αλλά δεν το έχω καταλάβει. Συνεχίζουν να με βαράνε. Καταφέρνω να ξεφορτωθώ την τσάντα μου στην οποία έχω μπλεχτεί και σηκώνομαι.

Ορμάω σε αυτόν που μου χτυπούσε το κεφάλι, τον έχω σχεδόν ρίξει κάτω αλλά ο άλλος με γρονθοκοπεί ανενόχλητος καθώς και τα δυο μου χέρια ήταν απασχολημένα. Αφήνω στιγμίαια τον έναν με το αριστερό μου χέρι και του πιέζω το κεφάλι προς τα κάτω για να τον κρατήσω σκυμμένο. Με το δεξί μου προσπαθώ να αμυνθώ από τις γροθιές του άλλου. Ήταν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω για να με προστατέψω από το μίσος δύο μεθυσμένων κομπλεξικών.

Συνέχιζα να μην νιώθω τι συμβαίνει γύρω μου. Σε όλα αυτά τα λεπτά δεν θυμάμαι καμιά φωνή, απολύτως κανέναν ήχο. Δεν είχα αίσθηση του χρόνου, αλλά καποια στιγμή βλέπω 2 άντρες να πιάνουν τους Ιταλούς και να τους απομακρύνουν από εμένα. Η φίλη μου είχε τρέξει σε ένα φούρνο πιο διπλά και είχε φωνάξει για βοήθεια, όπως έμαθα κατόπιν. Εκείνη την στιγμή βλέπω τι συμβαίνει διπλα μου. Όλη η γειτονιά είχε ξυπνήσει, οι άντρες είχαν βγει από τα σπίτια τους και οι γυναίκες με τις νυχτικές τους κοιτούσαν από το κατώφλι της πόρτας τους.Επικρατούσε ακόμη πανικός. Νέοι που γύριζαν από τα μπαρ κοιτούσαν σαστισμένοι.Μόλις είχα αρχίσει να βρίσκω ξανά την αναπνοή μου και ήμουν ήρεμος. Οι Ιταλοί όμως ήταν ακόμα εξοργισμένοι και μετά το πρώτο σοκ των αντρών που μας χώρισαν άρχιζαν να με ξανά βρίζουν. Ούρλιαζαν. Ωρίοταν χωρίς υπερβολή και συνέχιζαν να με βρίζουν στα ιταλικά και στα αγγλικά.«Κάτσο, πουτάνα, Fucking Gay«, ητάν μερικές λέξεις που έπιανα. Οι άντρες συνέχιζαν να τους κρατάνε μακριά μου. Ο ένας τους ξεφεύγει και έρχεται προς τα εμένα απειλητικά. Σηκώνω το δάχτυλο μου.«Don’t dare to touch me«, του λέω. Συνεχίζει να με βρίζει. Θέλει να μου ξαναορμήσει αλλά κάνει ένα βήμα πίσω και κλωτσάει την τσάντα μου, που βρίσκεται ακόμα κάτω. Πιάνει το καπέλο μου το σχίζει, το φτύνει, και το πετάει βρίζοντάς με. Δεν μπορούσα να πιστέψω το μίσος που έβλεπα.Επιτέλους βλέπω τη φίλη μου.

Ευτυχώς είναι καλά και αυτή ήταν η μεγαλύτερη μου έγνοια. Εκείνη τη στιγμή φτάνει και η φίλη που είχαμε αποχαιρετήσει και μολις με βλέπει ξεσπάει σε κλάμματα. Μόνο τότε από την αντιδράση της κατάλαβα οτι αιμορραγούσα. «Σου έχει σκίσει το φρύδι«, ακούω ένα παιδάκι να μου λέει. Δεν απαντάω. Βλέπω την Ιταλίδα σοκαρισμένη να κλαίει και να παρακαλάει να μην καλέσουμε την αστυνομία. Εγώ λέω στις φίλες μου να την καλέσουν. Μια γειτόνισσα, γνωστή μου, μου φωνάζει ότι την έχει καλέσει ήδη από την αρχή και οτι της είπαν οτι θα στείλουν περιπολικό. Με οδηγούν στον κοντινό φούρνο για να μου βάλουν πάγο και να μου καθαρίσουν τα αίματα.

Οι Ιταλοί δεν έχουν ηρεμήσει αλλά οι άντρες τους κρατάνε πίσω…Στο φούρνο μου έβαλαν πάγο και αλόη. Είχα ένα βαθύ σκίσιμο πάνω από το φρύδι και όπως μου είπε η φαρμακοποιός γλύτωσα τα ράμματα επειδή δράσαμε έγκαιρα, διαφορετικά αν είχα πάει στο κέντρο υγείας θα μου το είχαν ράψει σίγουρα.Ακόμα και τώρα, νίωθω το σώμα μου να πονάει ειδικά στην πλάτη, στα χέρια και στο σβέρκο μου. Παρόλα αυτά αισθάνομαι σχετικά καλά σωματικά αλλά δεν μπορεί το μυαλό μου να χωρέσει την αιτία της επίθεσης.

Είμαι σοκαρισμένος.Εκείνη τη στιγμή, έπαψα να αισθάνομαι ελεύθερος. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα ότι κάποιοι προσπάθησαν να μου στερήσουν το αυτονόητο δικαίωμα να ειμαι αυτός που θέλω να είμαι, να ντύνομαι όπως θέλω.
Να βγαίνω με την παρέα μου, να περνάω καλά και να επιστρέφω ασφαλής σπίτι μου. Εκείνη τη στιγμή η ελευθερία μου δεν ήταν αυτονόητη, εκείνη τη στιγμή έπρεπε να παλέψω και να ματώσω για να συνεχίσω να μπορώ να έχω κάτι αυτονόητο. Κάποιοι μου είπαν να μην το πάρω προσωπικά, οτι ήταν απλά δυο «μικροί« μεθυσμένοι άνθρωποι και ότι απλά είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ ως τέτοιο.Έχω δεχτεί αμέτρητες φορές bullying για την εμφάνιση μου από άτομα σαν και αυτούς. Σπάνια αντιδράω πλέον σε τέτοιες συμπεριφορές γιατί πλέον το έχω συνηθίσει. Θυμάμαι την τελευταία φορά που βγήκα βράδυ στην Αθήνα οπού είχα ντυθεί παρόμοια, δέχτηκα φραστικές επιθέσεις, αλλά η μοναδική κίνηση μου ήταν να δυναμώσω τη μουσική στα ακουστικά μου.
Αυτοί που με τραμπούκισαν τότε ήταν νημφάλιοι. Δηλαδή αν ήταν και αυτοί υπό επήρεια αλκοόλ θα μπορούσε η λεκτική επίθεση να γίνει σωματική; Και αυτό ειναι το χειρότερο που αισθάνομαι, οτι πλέον μπορεί να κινδυνεύω μόνο και μόνο επειδή μπορεί να τύχει να μην αρέσω ξανά σε κάτι μεθυσμένους κομπλεξικούς. Μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν ανασφαλή ανθρωπάκια που φοβούνται. Και ναι φοβούνται.Το έχω δει στα μάτια τους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μια φορά περπατούσα προς μια στάση λεωφορείου και τρεις 18άρηδες αρχίζουν να με κοροϊδεύουν και να με δείχνουν. Από τη συζήτηση καταλαβαίνω οτι περιμένουμε το ίδιο λεωφορείο. Όταν εμφανίστηκε το λεωφορείο τους άφησα να ανέβουν πρώτοι και μετά πήγα και στάθηκα ακριβώς δίπλα τους. Σταμάτησαν να μιλάνε μεταξύ τους, αισθανόντουσαν άβολα και απέφευγαν το βλέμμα μου. Δεν είναι αυτό φόβος;

«Η αδιαφορία της Ανύπαρκτης Αστυνομίας της Πάρου»

Όσον αφορά την Αστυνόμια, καθίσαμε στο φούρνο πάνω απο μισή ώρα μέχρι να σταματήσω να ζαλίζομαι και περιμέναμε το περιπολικό να εμφανιστεί. Θα πρέπει να είχε περάσει πάνω από μια ώρα από τότε που την είχαν καλέσει. Εν τέλει; Κανένα περιπολικό δεν εμφανίστηκε ποτέ!!!Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, Παρασκευής 21 Ιουλίου 2017 κάλεσα το ανύπαρκτο αστυνομικό τμήμα της Πάρου. Περιέγραψα το περιστατικό και ο αστυνομικός, ο οποίος αρχικά μου είπε: «Δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να κάνεις«.Μου είπε οτι θα χρειαστεί παράβολο 100€ για να κάνω μήνυση προς αγνώστους.Δηλαδη να πληρώσω μια υπηρεσία η οποία δεν με εξυπηρετεί; που δεν με προστατεύει; Να πληρώσω 100€ για να κάνω μήνυση σε αγνώστους όταν θα μπορούσαν να έρθουν και να τους οδηγήσουν στο τμήμα την ίδια κιόλας στιγμή;
Γιατί δεν πρόκειται για ακόμη ένα περιστατικό που ξεκίνησε απο λεκτικό τσακωμό και κατέληξε σε ξύλο όποτε και αναρωτιέσαι ποιος πραγματικά φταίει. Αλλά για ένα περιστατικό που σε χτυπάω επειδή έτσι θέλω, επειδή δεν μου αρέσεις.Και όλα αυτά σε ένα νησί που το καλοκαίρι του 2012 ένας συμπολίτης μου έπεσε νεκρός από πυρά ληστή και που μια κοπέλα, η μικρή Μυρτώ, κακοποιήθηκε από εναν ανώμαλο και τώρα δεν μπορεί να μιλήσει;Είναι δυνατόν να έχουν συμβεί τέτοια γεγονότα και όχι απλά να αδιαφορούν αλλά να στη λένε και από πάνω; Του είπα οτι ξυλοκοπηθήκα και μου απάντησε: «γιατί πήγες στο κέντρο υγείας;«.
Δηλαδή έπρεπε να με αφήσουν αναπήρο για να έχει σημασία το περιστατικό μου; Του ανέφερα επίσης οτι μια γνωστή μου τους κάλεσε την ώρα που με χτυπούσαν και δεν εμφανίστηκαν ποτέ.
Ξέρετε τι μου απάντησε; Ότι δεν κάλεσα εγώ ο ίδιος(!)Του ειπα να σοβαρευτεί… (πώς ειναι δυνατόν να τηλεφωνήσω στην κατάσταση που βρισκόμουν;) και άρχιζε να μου φώναζει. Του το έκλεισα στη μούρη.Ένας αστυνομικός, ένας δημόσιος υπάλληλος δηλαδή που πληρώνεται με χρήματα μου και δικά σας, τον καλείς για να σε προστάτεψει, για να κάνει το καθήκον του και εκείνος σου την μπαίνει. Για εμένα αυτός ο ανθρωπάκος με την απραγία του είναι συνένοχος. Γιατί τύποι σαν αυτούς που μένουν ατιμώρητοι λόγω της βαρεμάρας σας (κύριοι αστυνομικοί) στο επόμενο νησί, στο επόμενο περιστατικό θα καταστρέψουν τη ζωή κάποιου επειδή απλά δεν τους αρέσει. Και θα φταίτε εσείς.
Και όλα αυτά σε ένα νησί που το καλοκαίρι του 2012 ένας συμπολίτης μου έπεσε νεκρός από πυρά ληστή και που μια κοπέλα, η μικρή Μυρτώ, κακοποιήθηκε από εναν ανώμαλο και τώρα δεν μπορεί καν να μιλήσει. Και μόνο τότε, κατόπιν εορτής, αφού πρέπει να έχει καταστραφεί η ζωή σου θα δράσει η αστυνομία. Και απορώ… είναι δυνατόν να έχουν συμβεί τέτοια γεγονότα στο νησί και όχι απλά να συνεχίζουν αδιαφορούν αλλά να στη λένε και από πάνω;Και ξανά καταλήγω, ότι τέτοιου είδους αστυνομικοί είστε συνένοχοι και θα είμαι εκεί να σας κατηγορώ για την απραγία σας όταν ένας ακόμη συμπολίτης μου θα χάσει τη ζώη του ενώ τα ΡΟΥΦΙΑΝΟΚΑΝΑΛΑ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ θα σας δίνουν παράσημα επειδή απλά πιάσατε τον δράστη.Μπράβο σας Αστυνομικοί της Πάρου… Κομπλεξικοί του Κόσμου.

Υ.Σ.: Έγραφα αυτό το κείμενο σε μια αγαπημένη μου καφετέρια όταν βλέπω να πέρναει μια κοπέλα που το t-shirt της έγραφε το εξής quote του Oscar Wilde 
(τον οποίο θαυμάζω): «Be yourself everyone else is taken«. Και αυτό θα συνεχίσω να κάνω.

«Κυριακή 23 Ιουλίου 2017»

Αρχικά, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους όσους σταθήκατε δίπλα μου από χθες το βράδυ, εσάς που με ξέρετε καλά και ειδικά εσάς που γνωριζόμαστε ελάχιστα ή και καθόλου. Αυτό που εισέπραξα ήταν μια μεγάλη αγκαλιά συμπαράστασης και αγάπης και μετά από την επίθεση μίσους που δέχτηκα ήταν… comfort για εμένα.Ειλικρινά, το δημοσίευμα το έγραψα με τα τελευταία ψυχικά αποθέματα που μπορούν να απομείνουν σε έναν άνθρωπο που τραμπουκίζεται και ξυλοκοπείται με μίσος και χωρίς λόγο, ζητάει βοήθεια από την Πολιτεία η οποία όχι απλά τον φτύνει και αφήνει κιόλας δυο επικίνδυνα καθάρματα ατιμώρητα (πιθανόν ακόμα να κυκλοφορούν στο νησί μας) αλλά στην λέει και από πάνω ένας υπαλληλάκος γραφείου της κακιάς ώρας……….(γνωρίζω το επίθετο του συγκεκριμένου αστυνομικού που επικοινώνησα).………ο οποίος στην ουσία σου λέει συνοπτικά:

«εντάξει ρε αγόρι μου δεν σε αφήσανε και ανάπηρο για να ασχοληθούμε σοβαρά μαζί σου, και στο κάτω κάτω άμα ήθελες να έρθουμε μέχρι Nάουσα πρωί -πρωί ας μας ξανάπαιρνες τηλέφωνο εσύ προσωπικά άσχετο αν ήσουν σε ημι-λιπόθυμη κατάσταση«(άσχετο αν εγώ δεν είχα ούτε Moνάδες Χρόνου στην κάρτα SIM μου να καλέσω). 

Πάντως εγώ αν ήμουν ένας απο αυτούς τους αστυνομικούς, και είχα έστω λίγη τσίπα πάνω μου, θα παραιτιόμουν. Αλλά είτε είμαστε είτε δεν είμαστε ανεύθυνοι, τουλάχιστον ήταν όμως εξυπηρετικοί από το τηλέφωνο.

– ΣΧΟΛΙΟ BLOG: Ο Μισθός να πέφτει κάθε μήνα, και στ’αρχίδια τους οι πολίτες… Θα μου πεις τωρα: Γιατί να ενδιαφερθώ για τον Πολίτη όταν το ίδιο το κράτος δεν νοιάζεται για τον Αστυνομικό;

Οπότε που λέτε σκεφτόμουν να γράψω μια ανοιχτή επιστολή προς το αστυνομικό τμήμα της Παροικιάς Πάρου, αλλά σκέφτομαι το εξής:«Κωστή αγόρι μου έφαγες δύο άκυρα. Γουστάρεις και 3ο;»Ε και να σας πω την αλήθεια δεν ψιλογούσταρα κιόλας. Εγώ σε ανεύθυνους και ανιστόρητους δεν λέω ούτε γεια στο δρόμο και θα κάτσω να γράψω και γράμμα;Για αυτό κατέληξα να γράψω ανοιχτή επιστολή προς τον Δήμαρχο του νησιού Μάρκο Κωβαίο. Δεν είμαι από τους Έλληνες που μου φταίνε όλοι και όλα και για αυτό αποφάσισα να του γράψω σοβαρά και με σεβασμό. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος εξάλλου δεν μου έχει κάνει κάτι.

«Ακολουθεί λοιπόν η ανοιχτή επιστολή μου προς τον Δήμαρχο της Πάρου Μάρκο Κωβαίο«

«Αξιότιμε κ. Δήμαρχε«
αν και γνωριζόμαστε και έχουμε συνομιλήσει κάποιες φορές θα είμαι τυπικός και θα συστηθώ. Ονομάζομαι Κωστής Σταθερός και είμαι πολίτης της Πάρου.
Απόφασισα να σας γράψω με αφορμή και αιτία την επίθεση μου από άγνωστους μεθυσμένους τουρίστες. Γνωρίζω από το άτομο που κάλεσε την αστυνομία (και δεν εμφανίστηκε ποτέ) οτι επικοινώνησε την επόμενη μέρα μαζί σας, σας ανέφερε την επίθεση μίσους και παραπονέθηκε για την αδιαφορία των αστυνομικών του νησιού μας.Επειδή όμως πιθανότατα δεν έχετε πλήρη επίγνωση της επίθεσης μου, σας παραπέμπω Διαδικτυακό Blog μου, στο δημοσίευμα μου με τίτλο: «O Ξυλοδαρμός μου στην Πάρο» που μπορείτε αναλυτικά να διαβάσετε τι συνέβη.Παρεπιπτόντως, το συγκεκριμένο post μου έχει δεχτεί 35.000 επισκέπτες την στιγμή αυτή που σας γράφω σήμερα Κυριακή 23 Ιουλίου 2017. Ως υπεύθυνος άνθρωπος που πιστεύω ότι είστε σας καλώ να πάρετε θέση για την αδιάφορη και απαράδεκτη ,κατ’εμέ, στάση της Αστυνομίας. Εκείνο το βράδυ Δήμαρχε θύμα της επίθεσης ήμουν εγώ, αύριο όμως μπορεί να είναι ο οποιαδήποτε συμπολίτης μας. Εκείνο το βράδυ, θα μπορούσα να είχα τραυματιστεί μοιραία από δύο μεθυσμένους οι οποίοι μπορούν ακόμα να χτυπάνε όποιον θέλουν επειδή δεν υπάρχει αστυνόμευση στην Νάουσα. Εκείνο το βράδυ, που θα μπορούσα να είχα τραυματιστεί βαριά, η αστυνομία της Πάρου αδιαφόρησε και έγινε συνένοχος.
Για την αστυνομία όμως της Πάρου έχω περισσότερη αξία νεκρός και όχι απλά ως τυχερός που τραυματίστηκα ελαφριά μετά την πάλη μου εναντίον δύο. Η αστυνομικά το Σάββατο 22 Ιουλίου 2017 τα ξημερώματα, τόλμησε να μην πράξει το καθήκον της, να μην κάνει αυτό για το οποίο πληρώνεται. Σκεφτείτε απλά Μάρκο Κωβαίε ότι εκείνο το βράδυ ακόμα θα μπορούσε να είχε χτυπηθεί ένα από τα δικά σας παιδιά. Τυχαίνει μάλιστα τον τελευταίο μόλις 1,5 χρόνο να έχω επισκεφθεί 30-40 clubs και bars σε 15 διαφορετικές χώρες.
Είχαν όλες ενα κοινό: 
υπήρχε τουλάχιστον ένα με δύο περιπολικά στις γειτονιές που βρίσκοταν η νυχτερινή ζωή και διασκέδαση.

* Στην Νάουσα γιατί δεν υπάρχει καθόλου;
* Στην Πάρο γιατί έχουμε αστυνομικούς που το μόνο που κάνουν είναι να κόβουν κλήσεις; 
* Γιατί περνάνε μόνο 5 λεπτά από τα μπαράκια και αυτό μόνο και μόνο για να «κλείσουν» τη μουσική; 
* Γιατί δεν μένουν εκεί για να επιβάλουν την τάξη;
Την προηγούμενη εβδομάδα άγνωστοι πάλι είχαν κάνει ζημιές σε γνωστό ουζερί.
* Γιατί δεν κάνουν αυτό για το οποίο πληρώνονται;

Και σας ρωτώ λοιπόν:

Πιστεύετε λοιπόν οτι αυτή η κατάσταση μπορεί να συνεχιστεί;
Αν διαφωνείται μαζί μου τότε δεν έχω να πω κάτι αλλά θα κριθείτε για αυτό.
Αν πάλι συμφωνείται μαζί μου υπάρχουν 2 ενδεχομένα.* Είτε μπορείτε εσείς προσωπικά να λάβετε άμεσα δράση…
* Είτε μπορείτε να παραδεχτείτε ότι δεν μπορείτε.
Αν δεν μπορείτε, νομίζω ότι τα πράγματα είναι αυτονόητα για εσάς όπως για οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο που κάνει μια τέτοια παραδοχή…
Αν περνάει όμως από το χέρι σας, οφείλεται να δράσετε άμεσα.

Ο Παριανός λαός σας επέλεξε μεταξύ άλλων για να τον προστατεύσετε. Περιμένω να πράξετε αναλόγως. Κάποτε χρειάστηκε να παρέμβετε για να διατηρήσει στην κατοχή του το Κέντρο Υγείας ένα ασθενοφόρο. Τώρα ήρθε η ώρα να παρέμβετε ξανά.
Ήρθε η ώρα να προστατέψετε τον λαό που σας ανέδειξε.
Για εμένα, προσωπικά, είστε ο τελευταίος παράγοντας στην Πολιτεία που έχει απομείνει για να αδιαφορήσει για έμενα. Είστε ο τελευταίος άνθρωπος που απομένει για να μου γυρίσει και αυτός την πλάτη. Είστε ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να μου εγγυηθεί οτι δεν θα χρειαστεί να ξανά παλέψω για να ζω ελεύθερος.Σας προκαλώ να δείξετε τι Δήμαρχος είστε.

«Κάλεσμα – Ψήφισμα στο AVAAZ«

Απευθύνομαι τώρα σε όλους εσάς που μπορεί να διαβάζεται το Δημοσίευμα να υπόγραψετε στο Διαδικτυακό Ψήφισμα μου για:

«Νυχτερινή Αστυνόμευση στην Νάουσα Πάρου«.
Το ψήφισμα αφορά όλους τους Παριανούς. Όλοι βγαίνουμε στη Νάουσα.

Οι ανεύθυνοι αστυνομικοί αξίζουν μόνο σε ανεύθυνους πολίτες. Εμείς όμως είμαστε ανεύθυνοι; Είναι στο χέρι του καθενός μας να αποδείξουμε οτι δεν είμαστε. Εγώ έδωσα τη μάχη μου. Θεώρησα, από την αρχή που ξυλοκοπήθηκα, καθήκον μου να δράσω. Αλλά ο δικός μου ρόλος για το κοινό καλό τελειώνει κάπου εδώ.
Τώρα ειναι η σειρά σας. Έφτασε η ώρα επιτέλους να ενωθούμε όλοι για έναν και ένας για όλους. Ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε αυτό που δεν είχαμε ποτέ. Ασφάλεια. Ήρθε η ώρα να δράσουμε πριν κάποιος από εμάς κινδυνέψει ξανά. 

Φίλοι και φίλες μου ψηφίστε «Εδώ» <— (Κλίκ εδώ)
Και κοινοποιήστε το παντού το λίνκ ψηφίσματος!

«Η ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ«

Από την πρώτη στιγμή που Δημιούργησα το δημοσίευμα μου με τον ξυλοδαρμό μου, ενημέρωσα τον παριανό τύπο και παρέπεμψα στο link για αναδημοσίευση του. Περιμένα ότι οι διαχειριστές των* «Φιλελεύθερος»* «Τα Νέα της Πάρου»* «Φωνή της Πάρου» θα σοκάρονταν με την επίθεση μου , η οποία θα μπορούσε να ειχε συμβεί σε ένα απο τα παιδιά τους, θα ευαίσθητοποιούνταν και θα ένωναν τη φωνή τους μαζί μου για να ζητήσουμε αυστηρότερη αστυνόμευση σε όλη την Πάρο και ειδικά τις νυχτερινές ώρες.Έκανα όμως λάθος (ξανά).
Επισκέφθηκα τις ιστοσελίδες τους και τι να δω; Δημοσιεύματα μόνο τύπου:* Πανηγύρια στα Μάρμαρα (καλά να είναι τα Μάρμαρα και να κάνουν πανηγυρία)* Προσκλήσεις του Δήμου κλπ

Η επίθεση μίσους που δέχτηκα πάντως πουθενά.Απορώ πως ευαισθητοποιήθηκαν Websites όπως τα:* Loveradio,* η LIFO,* το «TV χωρίς σύνορα»* το Newsit.gr κ.α.

Για την επίθεση μου και τους συμπολίτες μου από τις εφημερίδες του νησιού μας όχι… Αλλά θα μου πείτε εννοείται, είναι τώρα σοβαρά Websites αυτά που αναδημοσιεύουν κάτι τέτοιο; 
(και καλά).
«Οπότε φίλοι Παριανοί αναρωτιέμαι γιατί μου γύρισαν και αυτοί οι ΜΕΣΟΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ της Πάρου την πλάτη, και καταλήγω στα εξής«:

1. Αρχικά δεν είμαι παιδί τους. Και χαίρομαι πολύ για αυτό γιατί αυτό θα σήμαινε οτι είναι γονείς μου. Και τέτοιους γονείς δεν θα ήθελα να έχω.
2. Επειδή ίσως υπάρχει μια μικρογραφία ενός σάπιου συστήματος και στο νησί μας , όπου δεν θα ήθελαν να δυσφημίσουν το Αστυνομικό Τμήμα Πάρου; Ίσως ακούγεται λιγάκι υπερβολικό. Το αφήνω στην δική σας κρίση.
3. Επειδή όπως και να έχει δεν πέθανε και κανένας. Μην τρελενόμαστε. Άμα είχα ψοφήσει θα σας ενημέρωναν και για την κηδεία και για τα «40» μου.

Υ.Σ.: Και μια μικρή αλήθεια που μπορεί να πειράξει. 

Άμα δω καμιά Βρωμοφυλλάδα από την Βρωμοφυλλάδα της Πάρου: «Tα Νέα της Πάρου« σπίτι μου, θυμάμαι οτι πρέπει να πιάσω τη Ξυριστική μηχανή και να ξυριστώ χρησιμοποιώντας τες ως πετσέτες.
Πίανω 1-2 σελίδες της βάζω στον νιπτήρα και ξυρίζομαι. Έτσι για να μην λερώσω με τρίχες και τα μάρμαρα του νιπτήρα μου. Και κάλα κάνω. Για τέτοια χρήση είναι. Βέβαια μπορεί τώρα στις επόμενες μέρες να με αναφέρουν. Έτσι για σπάσιμο. Όπως και η αστυνομία μπορεί να στείλει κανά περιπολικό έτσι για τα μάτια του κόσμου και μόνο… (και καλά).

«Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΑΡΟΥ + ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΟΥ«

Χθες πρωί Τρίτης 25 Ιουλίου 2017, μου τηλεφώνησε ο Δήμαρχος Πάρου Μάρκος Κωβαίος και κανονίσαμε συνάντηση στο Δημαρχείο. Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι στόχος αυτού του post δεν είναι ούτε να στοχοποιήσω τον Μάρκο Κωβαίο αλλά ούτε να χαϊδέψω τα αυτιά του.Ευχαριστώ πολύ τον Δήμαρχο για την πρόσκληση του στο γραφείο του αλλά και για την 1,5 ώρα που συζήτησε μαζί μου.Σε αυτό το σημείο θέλω να πω οτι εμπιστευτηκά μου παραδέχτηκε αρκετές αλήθειες για την Αστυνομία Πάρου, και συγκεκριμένα για το δικό μας αστυνομικό τμήμα, της Νάουσας Πάρου(τις οποίες τον παροτρύνω οπωσδήποτε να γνωστοποιήσει στον παριανό λαό).Παρόλα αυτά όμως θα χαρακτήριζα τη στάση του μετριοπαθής.Αυτή τη στιγμή υπάρχει ψήφισμα το οποίο αγνόησε όπως θα δείτε.Εγώ στη θέση του θα είχα τολμήσει πολλά περισσότερα. Παρόλα αυτά όμως ο Δήμος Πάρου δεν έμεινε αδρανής. Δεν μου γύρισε την πλάτη αλλά δεν ενώθηκε και με τη φωνή μας. Έδρασε με τον τρόπο που θα διαβάσετε παρακάτω τον οποίο σας αφήνω να αξιολογήσετε μόνοι σας.

«Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΑΡΟΥ ΜΑΡΚΟ ΚΩΒΑΙΟ»Συναντηθήκαμε στις 12 το μεσημέρι και ευτυχώς δεν είχα περιμένει πάνω από 5 λεπτά όταν μου φώναξε:«Κώστα, έλα«.Αφού χαιρετηθήκαμε, άρχισε να με ρωτάει αν αισθάνομαι καλύτερα στην υγεία μου και μερικές λεπτομέρειες για την επίθεση.Στην ουσία τώρα, η συζήτηση συνέχισε ως εξής με τον Δήμαρχο Πάρου Μάρκο Κωβαίο να λέει:(Τα ψέματα-απάντησεις του Διοικητή Αστυνομικού Τμήματος Πάρου που εδωσε στον Δήμαρχο Πάρου Μάρκο Κωβαίο)

– ΣΧΟΛΙΟ BLOG: Eμ τι θα έλεγε; Αλήθειες;

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Μίλησα με τον Διοικητή ο οποίος μου ανέφερε ότι στάλθηκε περιπολικό , πήγε στον φούρνο αλλά δεν βρήκε κανέναν και μάλιστα έψαξαν και κάτω στην Νάουσα (Πάρου).

KΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Τότε γιατί δεν συνομίλησαν με την γυναίκα που τους κάλεσε;

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Είχε δώσει στοιχεία η Σ*******; Δεν ξέρω.

KΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Α δηλάδη έψαξαν σε όλη τη Νάουσα (Πάρου) και όχι την γυναίκα την Σ******* που έμενε 15 μέτρα από τον φούρνο;Και ακόμη είναι τόσο ανεύθυνοι που παίρνει τηλέφωνο ένας πολίτης , καλεί περιπολικό και εκείνοι δεν παίρνουν τα στοιχεία του;

ΔΗΜΑΡΧΟΣ:  Εγώ πιστεύω οτι έστειλαν το περιπολικό.

KΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Εγώ πάλι πιστεύω ότι δεν ήρθε.

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Μάλιστα μου είπαν οτι ήταν να στείλουν το περιπολικό στο αεροδρόμιο και το έστειλαν εκεί τελικά.

KΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Εννοείται ότι ήταν στο δρόμο προς αεροδρόμιο και γύρισε πίσω;

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Όχι βρίσκοταν στην Παροικιά (Πάρου)

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Μα εγώ περίμενα πάνω από μια ώρα. Πόση ώρα ήθελαν για να φτάσουν Νάουσα (Πάρου);Εκτός και αν έκαναν το γνωστό: Φτάνουν μετά από 5 χρόνια που εχει τελειώσει ήδη ο καυγάς και δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα. Πόση ώρα θέλουν τα περιπολικά για αν φτάσουν Νάουσα (Πάρου);;;

(Σημαντική σημείωση): Eγώ μετά το φούρνο πήγα σε ένα σπίτι 30 μέτρα από εκεί. Κάτι που γνώριζαν και οι ιδιοκτήτες του φούρνου και που αν είχε έρθει η αστυνομία στον φούρνο, θα τους το είχαν πει στους αστυνομικούς ότι πήγα στο σπίτι εκείνο μετά τον φούρνο!)

«Συνέχεια«:

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Στο τηλεφώνημα κιόλας που περιέγραψες το περιστατικό στον αστυνομικό δεν είπες το όνομα σου.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: (εδώ κατάλαβα οτι ο Δήμαρχος είχε μάλλον μια μεγαλύτερη συζήτηση με τον Διοικητή…..)Μα αφού μου είπε οτι δεν μπορεί να με εξυπηρέτησει αν δεν περάσω από εκεί. Ποιο το νόημα; Μάλιστα τότε ήταν που άρχισε να μου ουρλιάζει και να ρωτάει το όνομα μου. Μου φώναξε 1ή, του είπα θα περάσω από εκεί, μου φώναξε 2ή και τότε του έκλεισα στην μούρη.

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Ποιος αστυνομικός ήταν;

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Ο Φ********

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Αα παριανός…

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Α και Παριανός; φαντάσου ενδιαφέρον και σεβασμό στον συντοπίτη του.

«Η συζήτηση συνεχίζεται ως εξής«:

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Έχω γράψει μια επιστολή την οποία θα στείλω στο Αστυνομικό Τμήμα. Θα στην δώσω να την διαβάσεις αλλά δεν θα την δημοσιεύσω. Δεν θέλω να κάνω φασαρία αλλά να λύσουμε το ζήτημα ήρεμα.

«ΣΗΜΕΙΩΣΗ«: με νέα ενημέρωση που είχα από το Δημαρχείο η επιστολή του Δημάρχου τελικά θα δημοσιευθεί και στο διαδύκτιο.

«Αφού διαβάζω την επιστολή, του λέω«:

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Συγγνώμη αλλά αυτό είναι πολύ γενικό: απλά ζητάτε να μην επαναληφθεί τέτοιο φαινόμενο. Απλά γράφεται η Νάουσα (Πάρου) να μην γίνει Λαγανάς Ζακύνθου. Δεν απαιτείς ως Δήμαρχος Πάρου την νυχτερινή αστυνόμευση.

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Ο Διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Πάρου θα υποστηρίξει ότι υπάρχει. Και υπάρχει αστυνόμευση σε όλο το νησί. Δεν είναι μόνο η Νάουσα (Πάρου) εξάλλου.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Και τότε δεν γιατί εμφανίστηκαν ποτέ όταν την χρειάστηκα; Και όσο για την αστυνόμευση δεν υπάρχει. Συμφωνώ βέβαια σε αυτό που λέτε ότι η αστυνόμευση πρέπει να αφορά όλο το νησί αλλά εσείς ο ίδιος γράφεται στην επιστολή σας προς τον Διοικητή ότι η Νάουσα (Πάρου) είναι η ναυαρχίδα του τουρισμού της Πάρου. Γιατί δεν ήρθαν ποτέ;;;

Σε εκείνο το σημείο ο Δήμαρχος Πάρου Μάρκος Κωβαίος κάλεσε μπροστά μου άτομο από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, του εξήγησε το περιστατικό, του έδωσε τη διεύθυνση του BLOG μου στην οποία είπε οτι εκτίθεται η Eλληνική Αστυνομία Πάρου, και οτι προφανώς θα πρέπει να προστατέψει την εικόνα της το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

«Και συνεχίζει ως εξής«:

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Αυτή τη στιγμή μετά από αυτά που έγραψες θα υπάρξει έρευνα στο Αστυνομικό Τμήμα της Παροικιάς (Πάρου).Θα γίνει εξέταση και θα υπάρξουν συνέπειες.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Μα δεν με ενδιαφέρει αυτό. Δεν με ενδιαφέρει κάποιος να χάσει τη δουλειά του.

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Και τι σε ενδιαφέρει;

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Θέλω να υπάρξει νυχτερινή αστυνόμευση, θέλω εσείς να βγάλετε μια ανακοίνωση και να το ζητάτε δημόσια. Θέλω να απαιτήσεται αυτό που γράφεται στο Διαδικτυακό ΨΗΦΙΣΜΑ μου. 
Δηλαδή:«ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΠΑΡΟΥ – ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΑΡΟΥ: ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΝΑΟΥΣΑ ΠΑΡΟΥ ΑΜΕΣΑ

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Σου εξήγησα οτι δεν θέλω να το πάμε επικοινωνιακά αλλά να το λύσουμε με ήσυχο τρόπο. Και επίσης να ξέρεις, κάποιοι στην Νάουσα θεωρείς ότι δεν θα θέλουν αστυνομία;;;;;

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Μα δεν πρόκειται για κάτι επικοινωνιακό. Έχετε εξουσία που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε. Γιατί δεν το κάνετε; Όπως εξουσία έχει και ο Παριανός Τύπος, δηλαδή τα ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ, ο οποίος δεν εχει δημοσίευσει τίποτα για την επίθεση μου και το οποίο δεν το θεωρώ τυχαίο…

Στο τέλος της συζητήσης μας μπαίνει μέσα μια γραμματέας για να μας βγάλει photo. Και μου λέει:

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: Α εσείς είστε που έχετε κάνει τον χαμό.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: «Χαίρομαι που το παραδέχεστε», είπα και κοίταξα τον Δήμαρχο με νόημα…«Αυτό συμβαίνει όταν ένας αστυνομικός τολμάει να μιλήσει σε πολίτη«, συνέχισα.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ: «Έχετε αδικήσει λιγάκι όμως το νήσι» (μου είπε εκείνη).

– ΣΧΟΛΙΟ BLOG: Εμ τι θα του έλεγε; Καλά έκανες νεαρέ μου, και την επόμενη ημέρα να βρισκόταν στον δρόμο άνεργη απ’τον Δήμαρχο Πάρου Μάρκο Κωβαίο επειδή έδωσε δίκιο στον νεαρό και άδικο στον Δήμαρχο;
Ε μην τρελλαθούμε… Άϊ Σιχτίρ…

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: «Ισχύει αυτό. Ο κόσμος θα νομίζει ότι είναι πιο ασφαλής προορισμός η Μύκονος ή η Σαντορίνη σε σχέση με την Πάρο. Ενώ αυτό δεν είναι αλήθεια.» (συμπλήρωσε ο Δήμαρχος).

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Ναι δεν είναι αλήθεια, όλα τα νησιά είναι ασφαλής, αλλα δεν με νοιάζει. Αυτή τη στιγμή θα μπορούσα να σας μιλάω από αναπηρικό καροτσάκι. Και αύριο θα μπορούσε να βρεθεί συμπολίτης μας νεκρός λόγω όχι απλά έλλειψης αλλά καθόλου αστυνόμευσης. Αν γινόταν κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυσφήμιση για το νησί;Και αν εξάλλου θέλουμε τουρισμό τότε να παρέχουμε και τα απαραίτητα standards όπως π.χ. ασφάλεια του πολίτη.
«Φεύγοντας είπα στο Δήμαρχο»:

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Εγώ να ξέρετε θα συνεχίσω το διασυρμό του Αστυνομικού Τμήματος της Παροικιάς Πάρου μέχρι να κάνει την Νυχτερινή Αστυνόμευση πράξη.

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Βασικά ήθελα να καλέσω τον Διοικητή να παραβρεθεί στη συνάντηση μας αλλά δεν ήθελα να το κάνω χωρίς να σε ρωτήσω.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΟΣ: Και καλά κάνετε.

«Δώσαμε τα χέρια και αποχαιρετιστήκαμε«.

«ΤΕΛΟΣ«