MINION (Αποκαλυπτήρια Προτομής Ιωάννη Γεωργακά) 17/8/2008

ΑΥΛΩΝΑΣ (Μεσσηνίας) 17 Αυγούστου 2008

Έγιναν στην Αυλώνα την Κυριακή 17 Αυγούστου 2008 τα αποκαλυπτήρια της προτομής του αειμνήστου ΙΩΑΝΝΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ, ιδρυτή και ιδιοκτήτη των μεγάλων καταστημάτων ΜΙΝΙΟΝ που μεσουράνησαν τα τελευταία 60 χρόνια του περασμένου αιώνα.
Η τιμητική αυτή εκδήλωση οργανώθηκε από τον Σύλλογο Αυλωνιτών, υπό την αιγίδα του Δήμου
Αυλώνος, ο οποίος την είχε εντάξει στο πρόγραμμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου του φετινού καλοκαιριού 2008. Παρόμοια εκδήλωση, πάλι με πρωτοβουλία του Συλλόγου Αυλωνιτών, έγινε το 1999 για τον αείμνηστο γιατρό Παν. Κανελλόπουλο.
Ο χώρος που στήθηκε η προτομή παραχωρήθηκε από τον Δήμο Αυλώνος με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, και ευρίσκεται στην είσοδο του χωριού κοντά στο σπίτι του τιμηθέντος.

Συγκεκριμένα:

Στην είσοδο του χωριού κοντά στο σπίτι του τιμηθέντος Ιωάννη Δ. Γεωργακά, ευρίσκεται ο χώρος που στήθηκε η προτομή του αειμνήστου Γιάννη Δ. Γεωργακά ο οποίος παραχωρήθηκε από τον Δήμο Αυλώνος με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στην Αυλώνα την Κυριακή 17 Αυγούστου 2008. Ο τιμηθείς υπήρξε ιδρυτής και ιδιοκτήτης των μεγάλων καταστημάτων ΜΙΝΙΟΝ που μεσουράνησαν τα τελευταία 60 χρόνια του περασμένου αιώνα.
Η τιμητική αυτή εκδήλωση οργανώθηκε από τον Σύλλογο Αυλωνιτών, υπό την αιγίδα του Δήμου Αυλώνος, ο οποίος την είχε εντάξει στο πρόγραμμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου.

Στην συνέχεια κλήθηκαν ο Νομάρχης Μεσσηνίας Δημήτρης Δράκος, ο Δήμαρχος Αυλώνος κ.Γιάννης Φιλντίσης, και ο Πρόεδρος Συλλόγου Αυλωνιτών Κωνσταντίνο Αδαμόπουλο να κάνουν τα αποκαλυπτήρια της Προτομής.

* Την προτομή φιλοτέχνησε με δαπάνη και επιλογή της Συζύγου του Κας Αμαλίας Γεωργακά ο γλύπτης κ. Θόδωρος Παπαγιάννης.
* Τις λίθινες κατασκευές κατασκεύασε με δαπάνη και επιλογή του Συλλόγου Αυλωνιτών ο τεχνίτης κ. Βασίλης Βουδούρης,
* Την αρχιτεκτονική μελέτη εκπόνησε δωρεάν η αρχιτέκτων μηχανικός κ. Πόλυ Ανδρουτσοπούλου.
* Ενώ το συντονισμό των ανωτέρω και της όλης εκδήλωσης είχε ο Αμβρόσιος Καρατζάς.

Στην εκδήλωση συμμετείχε πλήθος κόσμου από την Αυλώνα και τα γύρω χωριά, δεδομένου ότι ο τιμηθείς υπήρξε αδιαμφισβήτητα ξεχωριστή προσωπικότητα.
Ο Γιάννης Δ. Γεωργακας γεννήθηκε το 1913 στην Αυλώνα Τριφυλίας και απεβίωσε στην Αθήνα το 2002 σε ηλικία 90 ετών.
Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπήρξε πρωτοπόρος σε όλα, μα κυρίως στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Από το μηδέν δημιούργησε τα πολυκαταστήματα ΜΙΝΙΟΝ, των οποίων ήταν Πρόεδρος Δ.Σ. (Διοικητικού Συμβουλίου) για 58 χρόνια και τα οποία μεσουράνησαν τον περασμένο αιώνα στην Ελλάδα αλλά και έγιναν γνωστά στα πέρατα του κόσμου.

Την εκδήλωση που άρχισε με τρισάγιο το οποίο έψαλαν οι ιερείς της Αυλώνας π. Νικόλαος και Σιδηροκάστρου π.Δημήτριος, διεύθυνε και παρουσίασε ο εκπαιδευτικός Γιάννης Χριστόπουλος ο οποίος αφού καλωσόρισε τους συμμετέχοντες είπε μεταξύ των άλλων:

«Η σημερινή εκδήλωση είναι συνέχεια της περσινής εκδήλωσης που έγινε για τα 50 χρόνια του Συλλόγου μας. Εκεί μέσα από τη συζήτηση βγήκε το συμπέρασμα ότι θα πρέπει να τιμηθούν επιφανείς άνθρωποι που πρόσφεραν διαχρονικά πάρα πολλά στο χωριό μας. Έτσι ο Σύλλογος Αυλωνιτών σε συνεργασία με την οικογένεια του εκλιπόντος ευεργέτη Γιάννη Γεωργακά, τη σύζυγό του την κ. Αμαλία αποφάσισαν να οργανώσουμε αυτή τη λιτή αλλά τιμητική εκδήλωση.»

Ύστερα δόθηκε ο λόγος με την σειρά που ακολουθεί στους ομιλητές, οι οποίοι μεταξύ των άλλων είπαν:

Κώστας Αδαμόπουλος (Πρόεδρος του Δ. Σ. του Συλλόγου Αυλωνιτών)

«…….Στην σημερινή εκδήλωση τιμάται ένας διακεκριμένος Αυλωνίτης, ένας άνθρωπος τον οποίο κοσμούσαν πολλές αρετές ,δικρίνετο ιδιαίτερα για την ευγένεια , την φιλομάθεια, την ευρυμάθεια, την οξυδέρκεια, την φιλοπατρία και την Αυλωνολατρεία, ήτο ακούραστος, υπομονετικός, διορατικός, αποφασιστικός, λιτοδίαιτος και φυσιολάτρης, αλλά κυρίως όμως ήταν "άνθρωπος"!!
Από το στόμα του μόνον καλά λόγια έβγαιναν, είχε αναγάγει την δημιουργία και την προσφορά σε ύψιστο ιδανικό και ύψιστο καθήκον...
Στο βιβλίο που μας άφησε σαν παρακαταθήκη:
"Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ - ΜΙΝΙΟΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ"
υπάρχει μια φράση που τα λέει όλα:
«0 Θεός μας χάρισε απλόχερα τη ζωή, δεν έχουμε το δικαίωμα να την σπαταλάμε άσκοπα, πρέπει να τη διαθέσουμε για δημιουργία και προσφορά στον συνάνθρωπο μας»
Ήταν "Πρωτοπόρος " της ιδέας για την δημιουργία των μεγάλων πολυκαταστημάτων όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά διεθνώς, υλοποιώντας έτσι την ιδέα αυτή, ίδρυσε τα περίφημα και πασίγνωστα πολυκαταστήματα “ΜΙΝΙΟΝ”.
Ο Γιάννης ο Γεωργακάς αγάπησε υπερβολικά την Αυλώνα και τους Αυλωνίτες. Ήταν ένας από τους ιδρυτές του Συλλόγου και ο Πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος του , και ήταν ένθερμος υποστηρικτής του μέχρι την τελευταία του πνοή. Θυμάμαι και επιτρέψτε μου να το αναφέρω, όταν στην εκδήλωση για τα 35 χρόνια του Συλλόγου, ο Σύλλογος του απένειμε τον τίτλο του επίτιμου Προέδρου, και τον βράβευσε με ειδική περγαμηνή και πλακέτα για την πολύχρονη προσφορά του, τα κρατούσε στο δύο του χέρια και σηκώνοντας τα ψηλά, γελούσε, χαιρόταν και χοροπηδούσε σαν μικρό παιδί, για να τονίσει, ιδιαίτερα συγκινημένος στην αντιφώνηση του:
«Πολλές φορές έχουν διοργανώσει για μένα εκδηλώσεις και με έχουν τιμήσει, η τιμή όμως που μου κάνουν και η χαρά που μου δίνουν σήμερα οι Πατριώτες μου, δεν συγκρίνονται με καμία».
Ο Γιάννης ο Γεωργακάς όμως με το μεγάλο δημιουργικό του έργο, πρόσφερε και κάτι άλλο, έβγαλε το όνομα της Αυλώνας και της ευρύτερης περιοχής έξω από τα τοπικά σύνορα, την έκανε γνωστή σε όλη την Ελλάδα και σε πολλές ακόμη χώρες του κόσμου.
Αυτός είναι ο Γιάννης ο Γεωργακάς, ο άνθρωπος ο οποίος έγινε παράδειγμα προς μίμηση για τους νεότερους, ο άνθρωπος που άνοιξε νέα μονοπάτια και νέες διόδους στην πορεία των σημερινών και πολυδαίδαλων ατραπών, του ωχαδερφισμού, της αμφισβήτησης και της απαξίωσης.
Αυτόν τον άνθρωπο κυρίες και κύριοι τιμάμε σήμερα και αποκαλύπτουμε την προτομή του, τοποθετώντας την στο βάθρο της «Αθανασίας».
Μόνον όποιος ξεχνιέται πεθαίνει και εσυ Γιάννη Γεωργακά θα μείνεις μόνιμα στην συνείδηση των συμπατριωτών σου, οι οποίοι αναγνωρίζοντας την μεγάλη σου προσφορά, με την ενέργεια τους αυτή σήμερα επιβεβαιώνουν, ότι για αυτούς είσαι και θα παραμείνεις Αθάνατος.
«Αιωνία σου η μνήμη, Αθάνατε Γιάννη Γεωργακά»

«Ομιλία Νομάρχη Δημήτρη Δράκου»

Εντιμότατοι, κύριε υπουργέ, κύριε δήμαρχε, κύριοι πρόεδροι των συλλόγων του Δήμου Αυλώνας, αγαπημένοι συμπατριώτες, χρέος και ευθύνη ως εκπροσώπου της Μεσσηνιακής κοινωνίας και του Μεσσηνιακού λαού μ’έφεραν σ’ αυτό το ιστορικό χωριό την αγαπημένη μας Αυλώνα, να αποδώσουμε την οφειλόμενη τιμή σ’ ένα λαμπρό τέκνο της περιοχής μας, του Γιάννη του Γεωργακά, ενός ανθρώπου ο οποίος με την πορεία ζωής του σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή στις επιχειρήσεις και στον επαγγελματικό βίο της Ελλάδας. Πρωτοπόρησε, προηγήθηκε της εποχής του σε δύσκολες εποχές και κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.
Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συμπατριώτες, ο Ιωάννης Γεωργακάς ήταν πραγματικά ένα στολίδι για την περιοχή μας, ένας άνθρωπος εις τον οποίο ανεφέρετο όλη η κοινωνία μας, για το δυναμισμό του, για το πάθος του για την αφοσίωση του σ’ αυτό το οποίο ετάχθη.
Θα έλεγα ήταν ένας καλόγερος στο δάσος των ανθρώπων της δύσκολης κοινωνίας εκείνης της εποχής.
Και πέτυχε πραγματικά διότι η επιχειρηματική του δραστηριότητα δεν ήταν μια αφυδατωμένη οικονομική ενασχόληση, είχε βαθιά το χαρακτήρα της κοινωνικής ευθύνης και γι’ αυτό η σημερινή απόδοση τιμής είναι απόδοση τιμής και σε μας τους ιδίους, σε μας τα τέκνα της Αυλώνας και της ευρύτερης περιοχής, μα ιδιαίτερα σ’ αυτό τον ιστορικό τόπο που γέννησε άξιους ανθρώπους διαχρονικά κάτω όπως είπα και νωρίτερα από δύσκολες και εξαιρετικές συνθήκες και αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για όλους μας που έχουμε φυτρώσει, έχουμε γεννηθεί και έχουμε αναπτυχθεί σ’ αυτό τον τόπο.
Κυρίες και κύριοι, έχει λεχθεί ότι τους τόπους πρέπει να τους στολίζεις όχι με αναθήματα και πλάκες αλλά με τις αρετές των ανθρώπων του. Αυτό κάνουμε σήμερα και αυτή την έννοια έχει αυτή η αναθηματική πλάκα η αφιερωμένη στον Ιωάννη Γεωργακά. Έχει την έννοια ότι θυμίζει σε όλους μας την ευθύνη την οποία έχουμε ως άτομα της κοινωνίας και για την ατομική μας παρουσία αλλά και για την γενικότερη συλλογική μας δράση και είμαι βέβαιος ότι το παράδειγμά του και σε μας αλλά κυρίως στη νεότητα που έχει ανάγκη από αναφορές αρετής, ήθους και αναφορές σε αξίες και ιδανικά σε μια δύσκολη ισοπεδωτική εποχή θα τύχει πραγματικά της θείας θα έλεγα μίμησης. Μ’ αυτές τις σκέψεις κυρίες και κύριοι χαιρετίζω την εκδήλωση αυτή και συγχαίρω τους εμπνευστές, το σύλλογο Αυλωνιτών και το Δήμο της Αυλώνας.
Να είστε καλά. 

Αριστείδης Καλαντζάκος (Τέως υπουργός)

Κυρίες και κύριοι, ήρθα γιατί το θεώρησα καθήκον μου να έρθω. Το 1980 ήμουν υπουργός Εμπορίου δηλαδή εκπροσωπούσα τους δημιουργούς, τους παραγωγούς και αργότερα έγινα υπουργός Εργασίας και εκπροσώπησα τον εργαζόμενο. Το 1980 συνέβη η μεγάλη καταστροφή. Δεν τον είχα γνωρίσει, τον είχα ακούσει, κατέβηκα κοντά του έβλεπα έναν άνθρωπο που τον περιέβαλε η ατμόσφαιρα της καταστροφής, την ίδια στιγμή να σηκώνει το ανάστημά του, να μη χάνει το θάρρος του για καινούργιες εξορμήσεις. Ο Γιάννης ο Γεωργακάς ελέχθη προηγουμένως ότι προηγείτο της εποχής του. Είχε συλλάβει ότι η μεγάλη δύναμη των παραγωγικών δυνάμεων, των εργαζόμενων και των παραγωγών είναι η κοινωνική ευθύνη των κοινωνικών εταίρων.
Θα σας πω ένα περιστατικό που συνέβη στην κηδεία του:
Όταν έφτασα κοντά στο νεκροταφείο ερώτησα μια κυρία και λέω:
- Tο Nεκροταφείο που είναι; (δεν μου απάντησε που είναι)
- Πάτε στου Γεωργακά την κηδεία, στον πατέρα μας
(είπε κλαίγοντας).
Οι εργαζόμενοι ήταν παιδιά του, έχουμε απτές αποδείξεις.
Κάποτε μου έλεγε και το κράτησα για να το πω, ο άνθρωπος δεν γίνεται ευτυχέστερος με το να πολλαπλασιάζει τα υλικά του αγαθά. Αντίθετα πίστευε ότι ο υλικός ευδαιμονισμός από τη φύση του είναι ακόρεστος και είναι ένα νοσηρό σύμπτωμα δυστυχώς της καταναλωτικής μας εποχής. Πολλές φορές είχαμε ανταλλάξει απόψεις και αισθανόμουνα της ιδιαίτερη κοινωνική του ευαισθησία, ενός ανθρώπου που έφυγε από την πατρίδα του με βάρκα την ελπίδα. Έχω αναμνήσεις και από έναν άλλο μεγάλο ευεργέτη της περιοχής τους οποίους πρέπει να μη ξεχνούμε αν θέλουμε να είμαστε μία υγιής κοινωνία και εννοώ το Δημοσθένη τον Κάκαβα. Μιλούσαμε γενικότερα για το οικονομικό σύστημα, τι σημαίνει κοινωνική δικαιοσύνη που ήταν σπέρμα μέσα στην ψυχή του.
Κοινωνική δικαιοσύνη λέγαμε ότι σημαίνει ότι κάθε πολίτης πρέπει να συμμετέχει στην κατανομή του Εθνικού Προϊόντος κατά το μέτρο της συμβολής του στη δημιουργία του. Αυτός ήταν ένας απλός άνθρωπος αλλά ήταν δάσκαλος για μένα. Βεβαίως θα ήταν παράλειψη εάν δεν έλεγα αυτό το οποίον λέει ο απλός πολίτης, ότι πίσω από κάθε έναν ισχυρό άνδρα είναι μια γυναίκα η Αμαλία, η Αμαλία η ηρωίδα.
Δεν ήταν μια νοικοκυρά η κυρία Αμαλία, ήταν μέσα στους εργαζόμενους, ήτανε δίπλα, εργαζότανε.
Κυρίες και κύριοι θα τελειώσω λέγοντας κάτι που το επαναλαμβάνω γιατί
πραγματικά με εκφράζει. Ένας λογοτέχνης αμερικανός έλεγε ότι μπορείς να βγάλεις τον άνθρωπο από τη χώρα του, δεν μπορεί όμως να βγάλεις τη χώρα από τον άνθρωπο. Είμαστε εξαρτημένοι από τις ρίζες μας, από την καταγωγή μας και έτσι πρέπει να είναι εάν θέλουμε να μην επικαλούμεθα πλέον τους απογόνους μας για να καλύπτουμε τις δικές μας αδυναμίες, όπως έλεγε ο Καίσαρας απευθυνόμενος στους Αθηναίους:
«ως πότε οι Έλληνες θα επικαλούνται τους προγόνους τους για να καλύπτουν τα λάθη τους».
Και έτσι όπως βλέπετε, τελικά υπάρχουν Έλληνες άξιοι οι οποίοι πραγματικά μπορούν αυτόν τον τόπο να τον οδηγήσουν στην πρόοδο.

Γιάννης Φιλντίσης (Δήμαρχος Αυλώνος)

Κύριε υπουργέ, κύριε νομάρχα, κυρία Αμαλά Γεωργακά, επίσημοι προσκεκλημένοι αγαπητοί συμπατριώτες, είναι ιδιαίτερα σημαντική η σημερινή μέρα για την περιοχή μας γιατί καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο πως οι κοινωνίες που εκτιμούν, επιλέγουν και τιμούν άξιους προγόνους έχουν μέλλον και προοπτική.
Είναι σημαντική η σημερινή μέρα λοιπόν γιατί ο σύλλογος Αυλωνιτών σε συνεργασία με την οικογένεια του αειμνήστου ευεργέτη Ιωάννη Γεωργακά επέλεξαν να τιμήσουν με τη λιτή αλλά ιδιαίτερα σημαντική εκδήλωση την προσωπικότητα του Γιάννη Γεωργακά και να προχωρήσουν στα Αποκαλυπτήρια της προτομής του μεγάλου αυτού πατριώτη.
Ο αείμνηστος συμπατριώτης υπήρξε κορυφαία προσωπικότητα πανελληνίου κύρους. Αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας, ξεκίνησε από το μικρό αυτό χωριό σε δύσκολα χρόνια και κατόρθωσε αυτό το μικρό ΜΙΝΙΟΝ περίπτερο στα Χαυτεία το 1934 να φτάσει στο πολυκατάστημα Διεθνών Προδιαγραφών. Ο τρόπος ζωής του, η αγάπη του για τα γράμματα, οι σπουδές του δείχνουν άνθρωπο ιδιαίτερα καλλιεργημένο. )εν είναι τυχαίο πως ακόμα και σε μεγάλη ηλικία φοιτούσε στη Φιλοσοφική Σχολή, παράδειγμα φωτεινό φιλομάθειας.
Εύχομαι στη σύζυγο του αειμνήστου Αμαλία, υγεία και σε όλους εμάς να εμπνεόμαστε από την προσωπικότητα του Γιάννη Γεωργακά. Υγεία προσωπική σε όλους.
Σας ευχαριστώ.

Κωνσταντίνος Ιωάννου Βουδούρης
(Καθηγητής Φιλοσοφίας)

ΕΝΑΣ ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΈΛΛΗΝΑΣ:
Ο Ιωάννης Γεωργακάς!

Για να μιλήσεις για το Γιάννη Γεωργακά σε μια τέτοια ώρα, σε τούτο το γλυκό απόβραδο ίσως χρειάζεται πολύ χρόνο, όμως θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος.











Γιάννη, (στρεφόμενος προς την προτομή του) πάντοτε κοιτάς κατά την Ανατολή.
Έβλεπες πάντα προς το φως, έβλεπες πάντα μπροστά. Σε θυμάμαι την τελευταία πνευματική μας συνάντηση στην Πνύκα, όταν κάναμε το μεγάλο εκείνο το Διεθνές Σεμινάριο Φιλοσοφίας, και συ ήσουν στην πρώτη γραμμή και διερωτώντο οι νέοι μας, οι φοιτητές μας, ποιός είναι αυτός ο ωραίος άνθρωπος, ποιό είναι αυτό το επιβλητικό πρόσωπο που ακτινοβολεί από ευφυΐα και στοχαστικότητα. Δεν είναι υπουργός, δεν είναι Καθηγητής, ποιος είναι και τί είναι αυτός ο άνθρωπος;
Ενθυμούμαι ότι την 1ή φορά δεν απήντησα στα ερωτήματα των μαθητών μου.
Τη 2ή φορά τους είπα ότι αυτός ο άνθρωπος (δείχνοντας τον Γιάννη Γεωργακά στην Προτομή) είναι κάτι παραπάνω από υπουργός, από καθηγητής, κάτι παραπάνω από όλους τους άλλους που είμαστε εδώ.
Και είναι τιμή μας που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στα Διεθνή Σεμινάρια Φιλοσοφίας στην Ακαδημία Πλάτωνος, και προπαντός στην Πνύκα, απέναντι ακριβώς από την Ακρόπολη και ατενίζοντας τον Παρθενώνα.
Σεβαστή δέσποινα κυρία Αμαλία Γεωργακά, επίτιμες κυρίες Ντίνα και Νέλα, και όλα τα άλλα αξιοσημείωτα πρόσωπα της οικογένειάς σας, αξιοσέβαστα ιδιαίτερα σ’ αυτή την περιοχή που ζούμε. Όλη η οικογένεια Γεωργακά ήσαν και είναι σημαντικά πρόσωπα. Ενώθηκαν όλοι μαζί, ήσαν σφιχτά ενωμένοι, ο ένας βοηθώντας τον άλλο για να κάνουν το ακατόρθωτο, στάθηκαν δίπλα και πίσω στον άνθρωπό τους, τον Γιάννη το Γεωργακά, και, μαζί μ’ όλους αυτούς, όλοι οι καλοί Αυλωνίτες, για να τον βοηθήσουν, να κάνει το ακατόρθωτο.
Ποιο είναι το ακατόρθωτο; Το να είναι ο 1ος σημαντικός έμπορος της Ελλάδος και επί πλέον ο πιο σπουδαίος άνθρωπος, ένας προοδευτικός Έλληνας με ανθρωπιά.
Αυτό, κυρίες και κύριοι, ήταν και είναι συνήθως κάτι το ακατόρθωτο. Συνήθως οι έμποροι ‘γδέρνουν’ τους ανθρώπους, παίρνουν τα λεφτά τους, πλουτίζουν, θησαυρίζουν και μετά δεν κάνουν τίποτε.
Ο Γιάννης Γεωργακάς σε όλα τα στάδια της ζωής του πορευόταν με κώδικα λιτότητας. Πολύ σωστά είπε προηγουμένως ο Νομάρχης κύριος Δημήτριος Δράκος ότι ήταν ασκητής.
Τον ενθυμούμαι εδώ όταν ερχόταν στο χωριό με κοντό παντελόνι να πηγαίνει στην Κορυφή, να γυρίζει μέχρι τη βίγλιζα, να δίνει υπόδειγμα σε μας τους άλλους ότι δεν είναι τίποτα πιο σπουδαίο από το να ’χεις υγεία, να έχεις σταθερότητα, ευστάθεια ζωής, να ’χεις καλή καρδιά και να είσαι άνθρωπος.
Αυτή την ανθρωπιά του την ξέρουμε όλοι και γι’ αυτή την όψη της προσωπικότητας του τιμωμένου, σήμερα μίλησαν όλοι οι προηγούμενοι και έχουν άλλωστε γραφεί και από την περσινή εκδήλωση εδώ στην Αυλώνα για τα 50 χρόνια του Συλλόγου, σημαντικά πράγματα, τα οποία θεωρώ πολύ ικανοποιητικά και συγκατανεύω σε όσα ελέχθησαν. Ε λοιπόν τί να Σας πω εγώ, αφού τα είπατε όλα Εσείς;
Να πω κάποια προσωπικά πράγματα, ίσως δεν θα αφορούσαν το σύνολο, ίσως δεν θα απαντούσαν στο ερώτημα:
"Γιατί σήμερα στήνουμε την προτομή του Γιάννη Γεωργακά;"
Την προτομή αυτή στήνουμε γιατί, όπως είπε σε γενικές γραμμές ο τέως Υπουργός κύριος Αριστείδης Καλαντζάκος, ο Νομάρχης κύριος Δράκος και ο Δήμαρχος κύριος Φίλντισης για να την έχουμε ως υπόδειγμα.
Οι προτομές, τα αγάλματα είναι πράγματα για τα οποία κάποιος πρέπει να αγάλλεται όταν τα βλέπει. Άγαλμα είναι το εφ’ ότίς αγάλλεται. Γιατί λοιπόν να αγαλλώμεθα καθώς αντικρύζουμε την προτομή του Γιάννη Γεωργακά σήμερα εδώ; Εμείς αγαλλόμεθα εσωτερικά, γιατί ίσως τον ξέρουμε, τον γνωρίσαμε.
Οι επόμενοι θα πρέπει να ξέρουν το γιατί. Και πάντα αυτό το ερώτημα θα τίθεται, κάθε φορά που τιμώνται με τέτοιο τρόπο πρόσωπα του παρελθόντος. Το ‘γιατί’ που έχει σχέση με το Γιάννη Γεωργακά, είναι παρά πολύ σημαντικό. Όχι απλώς γιατί ήταν παρά πολύ καλός άνθρωπος, γιατί ήταν προοδευτικός, γιατί έκανε μια μεγάλη επιχείρηση, αλλά γιατί πήγε την Ελλάδα παραπάνω από κει που μπορούσε να πάει. Είμαι σίγουρος, αν δεν γινότανε εκείνη η καταστροφή του ΜΙΝΙΟΝ, σήμερα η Ελλάδα θα είχε την πρωτοπορεία στο εμπόριο και σε τέτοια καταστήματα σ’ όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν είναι αυτό κενός λόγος. Είναι λόγος ο οποίος βασίζεται στη δαιμονιώδη δημιουργικότητα του Γιάννη του Γεωργακά, που ήταν ένας άνθρωπος που καθόταν και σκεφτόταν πάντοτε το τι δημιουργικό, παραγωγικό και καλό πρέπει να γίνει. Δεν νομίζω να κάθισε ποτέ να χάσει το χρόνο του σε καφενεία, σε ξενυχτάδικα, σε άσκοπα ζητήματα, αλλά σκεπτόταν το πως θα παράγει, το πως θα δημιουργεί, το πως θα προξενεί χαρά και προπαντός αγάπη στους άλλους. Χωρίς αγάπη κυρίες και κύριοι, δεν γίνεται τίποτα. Μπορείς να πετύχεις πολλά πράγματα· πρέπει να αγαπάς τους άλλους και να είσαι πραγματικός άνθρωπος.
Και αυτό ήταν ο Γιάννης Γεωργακάς.
Ακόμη, όπως είπε ο Δήμαρχος, ήταν και εγκρατής γνώστης της ελληνικής παιδείας.
Αυτό το "Ευαγγέλιο"
(δείχνοντας το έργο του Γιάννη Γεωργακά: «ΓΕΩΡΓΑΚΑΣ: Η Ιστορία μιας ζωής. ΜΙΝΙΟΝ, η ιστορία ενός καταστήματος» Εκδόσεις Εξαντας 1994)
συνιστώ σ’ όλους τους νέους, που θέλουν να κάνουν επιχειρήσεις και οτιδήποτε άλλο επιχειρηματικό σχέδιο εδώ ή στο εξωτερικό, να το διαβάσουν, να διαβάσουν όχι μόνο αυτά που τους αφορούν άμεσα αλλά όλα τα σημεία για να δουν τί σημαίνει άνθρωπος που αγωνίζεται, για να δουν τί σημαίνει άνθρωπος που κατορθώνει, γιατί ο Γεωργακάς ήταν ο αγωνιζόμενος, ο πολυμήχανος Οδυσσέας που ξεπερνάει τα δύσκολα, που υπερβαίνει τα εμπόδια. Ο Γιάννης Γεωργακάς από την σκοπιά του ήταν ο Οδυσσεύς του ελληνικού πνεύματος. Οι Έλληνες, η ελληνική φυλή, κυρίες και κύριοι, έχει περάσει πολλά δύσκολα χρόνια και έχει περάσει από πολλά και δύσβατα μονοπάτια.
Κατόρθωσε να επιβιώσει, γιατί η Ρωμιοσύνη είναι φυλή συνόκαιρη του κόσμου κατά τον Κύπριο ποιητή. Γιατί είναι συνόκαιρη του κόσμου; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Γεωργακά παντού σε όλα τα σημεία και αυτοί στις δύσκολες στιγμές μας σώζουν.
Συνήθως εμείς θαυμάζουμε τους γενναίους, τους ανθρώπους σαν τον Αχιλλέα. Όμως ο Αχιλλέας τελικά σκοτώνεται και χάνεται. Ο Οδυσσεύς είναι αυτός που επικρατεί, αυτός που γυρίζει στον οίκο του, στην Ιθάκη, που στο τέλος θα βγάλει από τις δυσκολίες την πατρίδα. Αν χρειαζόμαστε ένα πρότυπο το οποίο παίρνουμε διαβάζοντας το έργο του Γεωργακά, και μελετώντας την ιστορία του, είναι αυτό ακριβώς. Πως από τις εκατομμύριες τόσες δυσκολίες, από τους κακούς δαίμονες, από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη και από όλες τις καταστροφές και κινδύνους θα βγούμε πέρα.
Και σήμερα μας περιμένουν παρά πολλά πράγματα. Βρισκόμαστε σε μια εποχή αναταραχής και ανακατάταξης των ιδεών και των καταστάσεων σε παγκόσμιο πλαίσιο. Δεν μπορούμε να βγούμε πέρα εύκολα, αν δεν υιοθετήσουμε αυτό τον τρόπο σκέψης. Αυτή τη νοοτροπία. δηλαδή να είμαστε Οδυσσείς, πολυμήχανοι, πολύτροποι, δημιουργικοί. Όχι οκνηροί και τεμπέληδες, του «πέρα βρέχει» και του «δε βαριέσαι» και οτιδήποτε άλλο, αλλά να εργαστούμε εδώ που είμαστε στα κτήματά μας, στα χωράφια μας, στα σπίτια μας, στις δουλειές μας, παντού.
Να εργαστούμε και ως έθνος και μάλιστα με πολύ μεγάλη επιτηδειότητα και επιδεξιότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι σημαντικοί πολιτικοί, και μάλιστα διαφόρων παρατάξεων, όπως ο υπουργός μας εδώ, ο πατριώτης μας ο κύριος Καλαντζάκος, έχουν μνημονεύσει και έχουν δημοσίως τονίσει, όπως άλλωστε έκανε και σήμερα, το έργο του Γιάννη Γεωργακά.
Ξέρετε τί είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Γεώργιος Ράλλης, τί είπαν και πολλοί άλλοι πολιτικοί. Είναι γραμμένα εδώ στο βιβλίο του Γιάννη.
Γιατί τα είπαν αυτά τα πράγματα;
Γιατί ήταν μια πραγματική κατάσταση, ήταν μια ολάκερη αλήθεια.
Ο Γιάννης Γεωργακάς ήταν ένα πρόσωπο που εκινείτο έντονα σε μια περιοχή της ζωής και εκεί κατορθώνει τα πάντα. Εγώ μάλιστα πιστεύω ότι, αν στον Ιωάννη Γεωργακά εδίδοντο μεγάλες ευκαιρίες εξ αρχής, αν δηλαδή ξεκινούσε από δω, χωρίς κανένα πρόβλημα, (υγείας ή οικονομικό) θα μπορούσε να γίνει όχι μόνο Έλληνας πρωθυπουργός, αλλά Πρωθυπουργός όλης της Ευρώπης.
Τέτοιες ήταν οι δυνατότητές του· να συλλαμβάνει αμέσως το πρόβλημα και να το λύνει. Να εμπνέει τον άνθρωπο με τον οποίο συνεργάζεται. Να κάνει τους υπαλλήλους του συνεργάτες του και φίλους του.
* Υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να ’χεις υπαλλήλους οι οποίοι σε βλέπουν με μισό μάτι και κοιτάζουν πως θα φύγουν από δω και πως θα στρίψουν από κει;
* Υπάρχουν υπάλληλοι που σκοτώνονται για το αφεντικό;
Αυτό δεν έχει συμβεί πουθενά στο χώρο μας. Συνέβη μόνο με το Γιάννη Γεωργακά. Δεν ξέρω καμία άλλη επιχείρηση προς το παρόν, που συμβαίνει αυτό· ελπίζουμε στο μέλλον να φανούν παρόμοιες καταστάσεις.
Γιατί συνέβαινε αυτό με τον Γεωργακά και το ΜΙΝΙΟΝ; Διότι ο Γιάννης Γεωργακάς ενδιαφερόταν πρώτα και κύρια για τον άνθρωπο και το κοινό καλό.

Γράφει στη σελίδα 254 του βιβλίου του:

"Μεγαλώναμε το ΜΙΝΙΟΝ και το τελειοποιήσαμε όχι μόνο για μας, και νοιώθαμε περηφάνεια, όταν θαύμαζαν οι τουρίστες το ΜΙΝΙΟΝ, όχι γιατί ήταν δικό μας! Γιατί ήταν περηφάνια για τη χώρα μας. Ο έρωτας για τη χώρα μας: Να τι λείπει για να μεγαλουργήσουμε. Ο δημιουργικός έρωτας!».
Ο Γεωργακάς δεν εργάζεται για τον εαυτό του (Ανδρ. Παπανδρέου), αλλά για το Έθνος, για την πατρίδα, για την Ελλάδα. Κι αν υπάρχουν ορισμένοι οι οποίοι πιστεύουν ότι χάθηκαν οι πατρίδες, να ξέρουν καλά ότι χάθηκαν οι ίδιοι και χάθηκε κυρίως η ουσία από τα δικά τους μυαλά. Χωρίς ρίζες και χωρίς πατρίδα δεν ζει κανένας. Αυτοί που αναδεικνύονται μεγάλοι από κάπου ξεκινάνε και, αφού έχουν ριζώσει καλά, κατόπιν προχωρούν με ευστάθεια"
Γιάννη Γεωργακά, (στρεφόμενος προς την προτομή) εσύ αυτό το δρόμο τον περπάτησες χιλιάδες φορές. Σ’ αυτό εδώ το τρίστρατο θα περπατούν νέοι του τόπου, θα περπατούν τα κορίτσια και τα αγόρια, τα παιδάκια αυτά που σήμερα εδώ κρατούν ευλαβικά κεριά αναμμένα για να τιμήσουν τη μνήμη σου, στο μέλλον θα διερωτώνται και θα λένε τι έκανε αυτός ο άγιος άνθρωπος. Γιατί τον τιμάμε; Το ‘Γιατί’ αυτό για μένα σημαίνει, ότι απλούστατα ο Γιάννης Γεωργακάς κοίταζε προπαντός το κοινό αγαθό, το γενικότερο αγαθό, το κοινό το καλό.
Αυτή, κυρίες και κύριοι, είναι μια ιδέα πολύ σημαντική την οποία πρέπει να τονίσουμε και να εξάρουμε στη σημερινή εποχή την οποία ζούμε. Καθένας φαίνεται να κοιτάει τον εαυτό του, να ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτούλη του και να κάνει αυτό που νομίζει και ‘πέρα βρέχει’. Δεν είναι έτσι. Δεν προχωρούν καλά τα πράγματα με τέτοια στάση ζωής. Αν δεν κοιτάξεις το καλό των άλλων, δεν μπορείς να προχωρήσεις ποτέ στη ζωή και δεν μπορεί να σε υπολογίσουν οι άλλοι. Πρέπει να ενδιαφερθείς για το γενικό καλό. Τα έθνη και της Δύσης και της Ανατολής, και προπαντός της Ανατολής, διέπρεψαν ακριβώς, επειδή ως πρώτο πράγμα θέτουν το κοινό καλό.
Προ μιας εβδομάδος περίπου γύρισα από τη Σεούλ, όπου διεκδικήσαμε το 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας· και το αναγγέλω δημόσια για 1ή φορά ότι το πήραμε παμψηφεί, για να γίνει στην Αθήνα το 2013.
Τι συμβαίνει λοιπόν και αναφέρω αυτό το πράγμα; Το αναφέρω για να σας πω το εξής:
Ότι βγήκαμε από τον εμφύλιο πόλεμο σχεδόν μαζί, εμείς και η Κορέα κατεστραμμένοι.
Σήμερα η Κορέα έχει γεμίσει τον κόσμο με την παραγωγικότητα, τα αυτοκίνητα τα οποία βλέπουμε παντού, και μείς τι κάνουμε; Κοιτάμε ο καθένας τον εαυτό του, και έτσι δεν μπορούμε να πάμε μπροστά.
Ο Γεωργακάς το επισημαίνει αυτό στο βιβλίο του. Γι’ αυτό λέω ότι είναι ο Οδυσσεύς του Ελληνικού πνεύματος και είναι ο οικουμενικός Έλληνας άνθρωπος· όπου πήγαινε διάβαζε τα μηνύματα των καιρών και των εποχών σωστά.
Υπάρχουν άνθρωποι που πάνε έξω και γυρίζουν από δω κι από κει και βλέπουν κάποια βουνά, λίμνες, ποτάμια, δέντρα κάποια πράγματα πολιτιστικά και νομίζουν ότι κάτι είδαν.
Ο Ιωάννης Γεωργακάς γύριζε πίσω από το εξωτερικό όπου πήγαινε έχοντας συλλάβει την ουσία των πραγμάτων. Είχε αυτή τη δυνατότητα, προπαντός επειδή ασχολείτο με το εμπόριο, τις προσωπικές σχέσεις και τα οικονομικά. Γιατί για να καταλάβεις τις διαδικασίες του εμπορίου και της οικονομίας είναι το πιο σημαντικό πράγμα· εκεί βασίζεται η υλική ευημερία των λαών· αλλά αυτή η ευημερία είναι αναγκαία προϋπόθεση δεν είναι επαρκής για την πρόοδο κάθε έθνους.
Το σημαντικό αυτό από φιλοσοφική πλευρά πρόβλημα το είχε καταλάβει πολύ καλά ο Γιάννης ο Γεωργακάς, γι’ αυτό πίστευε ότι τα υλικά αγαθά γι’ αυτόν δεν συνιστούν ευτυχία, δεν δίδουν την ευτυχία. Αυτά είναι μια αναγκαία προϋπόθεση, αλλά δεν παρέχουν ευτυχία στον άνθρωπο, γιατί, όπως είπε και ο Αριστοτέλης, η ευτυχία βρίσκεται στην αρετή και όσο πιο σπουδαία ενάρετος είσαι, τόσο πιο ευτυχής είσαι. Από τη άποψη αυτή γνώριζε πολύ καλά τί έκανε και με την έννοια αυτή είχε επισημάνει τί είναι κείνο που διακρίνει τους άλλους λαούς και προοδεύουν και είχε επισημάνει ακριβώς ότι αυτό ήταν η προτεραιότητα του κοινού, του κοινού καλού. Πρώτα το κοινό, το γενικό καλό και μετά εμείς. Μια από τις αδυναμίες του ελληνικού πνεύματος (που σώζεται στις επικίνδυνες και παραπαίουσες καταστάσεις από τον Οδυσσέα από τον κάθε Έλληνα Οδυσσέα, είναι ότι ακριβώς κοιτάμε τον εαυτό μας.
Είμαστε πολύ εγωκεντρικοί. Γι’ αυτό οι μεγάλοι φιλόσοφοι, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, τόνισαν ότι, εάν δε βάζουμε μπροστά το κοινό καλό και το κοινό αγαθό, τότε οι πολιτείες
(που ποτέ δεν υπήρξαν τέλειες και ούτε θα υπάρξουν), δεν ευημερούν. Τα διδάγματα αυτά τα έζησε και τα εβίωσε ο Γιάννης Γεωργακάς, τα έκανε πράξη του και εφήρμοζε στην πράξη, δηλαδή στο επιχειρηματικό πλαίσιο με τους συνεργάτες του, τα διευθυντικά στελέχη του Μινιόν και με τους υπαλλήλους του· με απλούς και μικρούς μοιράστηκε κοινά αλλά σημαντικά πράγματα.
Είχε συλλάβει το τί σημαίνει άνθρωπος και πως αυτός πρέπει να βοηθηθεί για να αυξήσει τις δυνατότητές του, τις παραγωγικές και δημιουργικές του ικανότητες. Ήξερε ο άνθρωπος αυτός τόσο καλά το τι σημαίνει να δημιουργείς και να παράγεις και παράλληλα τόνιζε ότι αυτό ήταν αναγκαία προϋπόθεση, αλλά όχι επαρκής για να ζήσουν οι άνθρωποι και τα έθνη όπως χρειάζεται να ζήσουν.
Να πω ακόμη ότι ο Γιάννης ο Γεωγακάς ήταν ένας εκπαιδευτής, όχι εκπαιδευτικός, αλλά εκπαιδευτής. Σε κάθε συζήτηση μαζί του μπορούσες να κερδίζεις κάτι. Κάτι έπαιρνες από αυτόν τον άνθρωπο. Μάθαινες κάτι. Έλεγες: Κάτι άκουσα, έμαθα κάτι σοφό.
Ήδη ο κύριος υπουργός ανέφερε τόσα ωραία πράγματα προηγουμένως. Και όλοι, αν τους ρωτήσετε, που βρίσκονται απόψε εδώ και τιμούν τον Γεωργακά, κάτι θα έχουν να πουν. Και προπαντός στις δύσκολες στιγμές. Ήταν ένας παιδευτής, προσπαθούσε να μπει στην ψυχή του ανθρώπου με τα διαπεραστικά του μάτια και να τον οδηγήσει προς κάτι το σημαντικό. Με αυτή την έννοια, τα πράγματα αυτά που έκανε, η θεωρία που είχε για τη ζωή και τον άνθρωπο, τα έργα τα οποία επιτέλεσε είναι πέραν του μετρίου, κείνται σε υψηλό επίπεδο· και βλέποντας τα πράγματα από κάποια άλλη προοπτική, είναι πέραν των ελληνικών ορίων, είναι μια οικουμενική προσωπικότητα.
Τέτοιους ανθρώπους χρειαζόμαστε σήμερα, δηλαδή Έλληνες οικουμενικούς. Και οι Έλληνες από την ουσία του πολιτισμού τους ακριβώς είναι οικουμενικοί (πρέπει να είναι οικουμενικοί) διότι σκέφτονται τί γίνεται παντού και προσπαθούν να προσαρμόσουν το είναι αυτό στις καταστάσεις και να εμπλουτίσουν τα πράγματα του βίου τους.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες πολλές για το Γιάννη Γεωργακά. Θα μπορούσαμε να παίρνουμε σελίδα προς σελίδα από το ωραίο αυτό βιβλίο και να το αναλύουμε, να κάνουμε Σεμινάρια. Όμως εδώ τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να πούμε και να κάνουμε αυτά τα πράγματα. Είναι στιγμή διαλογισμού και απότισης τιμής, και μνήμης σ’ ένα Διαμάντι, σ’ ένα σπουδαίο τέκνο της Αυλώνας, στο Γιάννη το Γεωργακά. Κάνοντας πάντως αυτό, τιμάμε και τον εαυτό μας.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Αυλωνιτών και ο Δήμαρχος που είχαν αυτή την ιδέα, μαζί με την εξαίρετη δέσποινα, την Αμαλία Γεωργακά, τη Ντίνα και την Νέλα και όλο το σπίτι των Γεωργακαίων, αξίζουν συγχαρητήρια, αξίζουν κάθε έπαινο.
Εγώ πραγματικά θα ήθελα να πω περισσότερα, όμως σκέφτομαι ότι δεν είναι ο καιρός για να μιλάμε. Ας προσευχόμαστε να του μοιάσουμε έστω και λίγο. Να προσπαθούμε, να είμαστε όσο μπορούμε καλύτεροι. Αυτό θα είναι η καλύτερη βοήθεια που θα μας κάνει η αποψινή βραδιά αλλά και ένα σταθερό μήνυμα για όλες τις ημέρες της ζωής μας.
Σας ευχαριστώ πολύ!

Αμαλία Γεωργακά
(Σύζυγος Ιωάννη Γεωργακά)

"Κυρίες και κύριοι του Πολιτικού και του πνευματικού κόσμου, φίλες, φίλοι, αγαπητοί Αυλωνίτες συμπατριώτες του Γιάννη, σας ευχαριστώ θερμά για την παρουσία σας. Ευχαριστώ θερμά τους ομιλητές που περιέγραψαν το Γιάννη σαν να τον ζούσαν, όπως τον ζούσα εγώ κάθε μέρα επί 43 χρόνια έγγαμου βίου και τον θαύμαζα μέρα με τη μέρα περισσότερο.
Θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό και αισθανόμουν πολύ ευτυχισμένη που ήμουνα σύντροφος αυτού του ξεχωριστού ανθρώπου.
Απόψε με κάνατε να αισθάνομαι διπλά υπερήφανη με την παρουσία σας και τα καλά σας λόγια. Σας ευχαριστώ θερμά"

Υ.Σ.: «Η Δεξίωση»
Μετά το τέλος της εκδήλωσης , η κ. Αμαλία Γεωργακά παρέθεσε δεξίωση στον κήπο του σπιτιού της, στην οποία παραβρέθηκαν όλοι οι επίσημοι και οι περισσότεροι των συμμετεχόντων στα Aποκαλυπτήρια της Προτομής του Συζύγου της Ιωάννη Γεωργακά...

Υ.Σ.2: Οσοι-ες επιθυμειτε να δειτε το σημείο του Μνημείου (Προτομής) του Αείμνηστου Ιωάννη Γεωργακά, ας πατήσουν σε αυτό εδώ το Link: "Click εδώ" ή σε αυτό εδώ το Link: "Click εδώ"